Πλέον η μεγάλη ώρα έφτασε.
Η ώρα για τον πρώτο τρύγο της χρονιάς.
Μπορεί αυτός να μην είναι όπως θα τον θέλαμε.
Να είναι μικρότερος, μα σε τίποτα δεν μας πτοεί αυτό.
Εμείς κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να γίνει.
Τρελαθήκαμε στις μεταφορές φέτος.
Όλα στράβωσαν.
Πορτοκαλιές, παλιούρι, έλατο, Αριά.
Τα θυμάρια στην περιοχή μου μόλις έβγαλαν μπουμπούκι ξεράθηκαν.
Το λιγοστό μας μελάκι είναι από λυγαριά, αγριοαγκινάρα, τριφύλλια, και ελάχιστο θυμαράκι.
Λίγο από κάθε κυψέλη, μα ευτυχώς τα παραγωγικά μας μελίσσια είναι αρκετά και κάτι θα μαζέψουμε.
Τώρα όμως τρέχουμε για να προλάβουμε.
Πρέπει να γίνει η κατάλληλη δουλειά και ο καθαρισμός στην αποθήκη, να πλυθούν τα βαρέλια, ώστε να γίνει ο τρύγος και μετά να μεταφερθεί ένα μέρος από τα μελίσσια στα πεύκα.
Παράλληλα συνεχίζουμε και την βασιλοτροφία μας.
Κάθε μέρα στα μελίσσια.
Έχουμε τρελαθεί στην δουλειά και στην κούραση.
Στο τέλος αντι να μιλάμε θα ζουζουνίζουμε.
Δεν βαρυγκομάμε όμως, γιατι ξέρουμε ότι μπόρα είναι και θα περάσει.
Αυτό έχω να πω σε όλους τους συναδέλφους, αφού ξέρω πως όλοι φέτος λίγο ή πολύ περνάνε δύσκολα.
Μετά την ανηφόρα είναι βέβαιο ότι ακολουθεί η κατηφόρα.
Χρονιά είναι και θα περάσει.
Ο Θεός δεν θα ξεχάσει την μέλισσα δεν γίνεται.
Μαζί θα τα λέμε εδώ λοιπόν, θα δούμε πως πήγε ο τρύγος αλλά και τις μεταφορές στα πεύκα, αφού ακόμα τίποτα δεν τελείωσε.
MELISSOCOSMOS