Μελισσοκομικές ιστορίες
Βρισκόμαστε στα βουνά, μεταφέροντας μελισσάκια στα έλατα, τα πρώτα για το 2016.
Δεν ξεχνάμε τι πάθαμε πέρυσι, σχεδόν την ίδια ημέρα κατά την μεταφορά μας.
Ας ξαναθυμηθούμε τα βάσανα του μελισσοκόμου λοιπόν...
Καλημέρα του λέω εσύ είσαι ο μάστορας;
- Θα μπορούσες να με πεις και έτσι.
- Έπαθα ζημιά μια πέτρα μου ράγισε το κάρτελ έχεις ηλεκτροκόλληση να το κολλήσουμε;
- Όχι.
- Έχεις καμιά κόλλα, κάτι να κρατήσει την ροή ώστε να κινηθεί το αμάξι θα μου σκάσουν τα μελίσσια.
- Έχω κόλλα αλλά δεν κολλάει τίποτα πάνω στα λάδια.
- Και τι γίνεται εδώ όταν χαλάει ένα αυτοκίνητο;
- Πας στο Αγρίνιο και το φτιάχνεις.
Αφού το γλίτωσα το εγκεφαλικό εκείνη τη στιγμή, τελικά είμαι γερό καρύδι.
- Βρε μάστορα προς Θεού, μάστορας είσαι, κάνε κάτι δοκίμασε θα μου σκάσουν τα μελίσσια σου λέω.
- Δίκιο έχεις αλλά τι θες να σου κάνω;
- Τέλος πάντων πάρε μπόλικα λάδια και πάμε να το δεις, μπορεί να σου έρθει καμιά ιδέα.
- Μα τι ιδέα να μου έρθει αφού σου εξήγησα, αλλά τέλος πάντων αφού επιμένεις πάμε να το δω...
Απ τα πολλά πάμε, μπαίνει από κάτω το βλέπει.
- Όπως σου τα είπα είναι δε γίνεται τίποτα.
- Βρε μάστορα είπες ότι έχεις κόλλα βάλτου λίγη μπας και κάνουμε δουλειά, η σχισμή είναι τόσο μικρή που δε χωράει ούτε τρίχα να περάσει.
- Άμα ξέρεις πάρε και βάλε εσύ, εγώ σου λέω δε γίνεται τίποτα.
- Τέλος πάντων, αυτοσχεδίασε σκέψου κάτι και κάνε.
Σκέφτεται λίγο, παίρνει ένα σφυρί μπαίνει από κάτω κι άρχισε να χτυπά νταπ νταπ νταπ.
- Μάστορα συγνώμη που σε ρωτάω αλλά τι κάνεις εκεί;
- Χτυπάω να ανοίξει άλλο λίγο η τρύπα μπας και μπορέσω να χώσω κάνα ξύλο μέσα να την κλείσω!!!
Σήμερα χαράματα 26/5/2015 είπα να κάνω αρχή και να μεταφέρω το πρώτο φορτίο των μελισσιών μου στα έλατα.
Φορτώθηκαν όλα στην ώρα τους και πηγαίναμε πολύ καλά.
Πολλές φορές επιλέγω να φορτώνω χαράματα και να φτάνω στον προορισμό μου με την σιγουριά της ημέρας προκειμένου να αντιμετωπίσω τυχόν πάσης φύσεως πρόβλημα που θα μπορούσε να προκύψει και την νύχτα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο.
Πηγαίναμε καλά λοιπόν μα στο τελευταίο ορεινό χωριουδάκι περίπου 20 χλμ μακριά από τον προορισμό μας, παρότι ήταν άσφαλτος λόγω κατολισθήσεως είχε μερικές πέτρες στο δρόμο μικρές.
Πάτησε μια από αυτές ο τροχός όμως και την πέταξε στο κάρτελ το οποίο ράγισε, και από εκεί άρχισε το αμάξι να ανάβει λαμπάκι λαδιών, ήταν φανερό ότι χάνει λάδια, και όντως σε μερικά λεπτά άδειασαν όλα.
Κατεβαίνουνε και αρχίζουμε να φωνάζουμε στα σπίτια του χωριού να δούμε αν υπάρχει μαγαζί να πουλάει λάδι πουθενά, ενώ η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από την αγωνία για το τι θα γίνουν τα μελίσσια που είχα στο αμάξι.
Απόγνωση ένιωσα κυριολεκτικά όταν έβλεπα όλες τις πόρτες του χωριού κλειστές αφού ο κόσμος κοιμόταν ακόμα μιας και η ώρα ήταν 7.00 το πρωί.
Σε ένα καφενεδάκι όμως είδα μια πόρτα ανοιχτή και μπαίνω μέσα...
- Αφεντικό, φωνάζω.
- Ναι.
Ακούω γυναικεία φωνή μιας γιαγιούλας μα δεν βλέπω κανέναν.
- Καλημέρα.
- Καλημέρα.
Μα από που έρχεται αυτή η φωνή λέω, κάνω έτσι και βλέπω την καημένη να ψήνει καφέ πίσω από ένα ψυγείο.
- Ψάχνω συνεργείο γιαγιά περαστικός είμαι φορτωμένος μελίσσια.
- Ποιανού είσαι;
- Δε με ξέρεις περαστικός είμαι.
- Από που είσαι;
- Από τη Σταμνά.
- Πως λέγεσαι;
- Ουφφφ Ξεσφίγγης.
Λέω μέσα μου, η γιαγιά πρέπει να έχει χρόνια να δει άνθρωπο εδώ πάνω και θέλει κουβέντα, και φυσικά ούτε τι είναι το συνεργείο θα ξέρει, ούτε θα υπάρχει τέτοιο πράγμα εδώ πέρα, και το χειρότερο τα μελίσσια θα μου σκάσουν.
- Κοίτα εδώ παιδί μου, θα πας στην εκκλησία μετά δυο στενά από πάνω, τρία στενά δεξιά, 4-5 σπίτια, ένα κόκκινο αμάξι απ έξω αυτός είναι μάστορας!!!
- Αγία μου γυναίκα θεόσταλτη είσαι λέω.
Να την φιλήσω μου ήρθε.
Ψάχνω ξαναψάχνω χάθηκα, εγώ, η Φρόσω και ο Παναγιώτης ο βοηθός μας.
Μας βγήκε η γλώσσα μέσα στις ανηφόρες του χωριού, ενώ όλοι οι κάτοικοι έκοβαν τούφες του καλού καιρού στον ύπνο τους.
Ξαφνικά βλέπουμε ένα κόκκινο αμάξι και μια μικρή ταμπελίτσα με την μαγική λέξη ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, και μάλιστα ήταν ανοιχτό, θαύμα λέω δεν γίνονται αυτά.
Καλημέρα του λέω εσύ είσαι ο μάστορας;
- Θα μπορούσες να με πεις και έτσι.
- Έπαθα ζημιά μια πέτρα μου ράγισε το κάρτελ έχεις ηλεκτροκόλληση να το κολλήσουμε;
- Όχι.
- Έχεις καμιά κόλλα, κάτι να κρατήσει την ροή ώστε να κινηθεί το αμάξι θα μου σκάσουν τα μελίσσια.
- Έχω κόλλα αλλά δεν κολλάει τίποτα πάνω στα λάδια.
- Και τι γίνεται εδώ όταν χαλάει ένα αυτοκίνητο;
- Πας στο Αγρίνιο και το φτιάχνεις.
Αφού το γλίτωσα το εγκεφαλικό εκείνη τη στιγμή, τελικά είμαι γερό καρύδι.
- Βρε μάστορα προς Θεού, μάστορας είσαι, κάνε κάτι δοκίμασε θα μου σκάσουν τα μελίσσια σου λέω.
- Δίκιο έχεις αλλά τι θες να σου κάνω;
- Τέλος πάντων πάρε μπόλικα λάδια και πάμε να το δεις, μπορεί να σου έρθει καμιά ιδέα.
- Μα τι ιδέα να μου έρθει αφού σου εξήγησα, αλλά τέλος πάντων αφού επιμένεις πάμε να το δω...
Απ τα πολλά πάμε, μπαίνει από κάτω το βλέπει.
- Όπως σου τα είπα είναι δε γίνεται τίποτα.
- Βρε μάστορα είπες ότι έχεις κόλλα βάλτου λίγη μπας και κάνουμε δουλειά, η σχισμή είναι τόσο μικρή που δε χωράει ούτε τρίχα να περάσει.
- Άμα ξέρεις πάρε και βάλε εσύ, εγώ σου λέω δε γίνεται τίποτα.
- Τέλος πάντων, αυτοσχεδίασε σκέψου κάτι και κάνε.
Σκέφτεται λίγο, παίρνει ένα σφυρί μπαίνει από κάτω κι άρχισε να χτυπά νταπ νταπ νταπ.
- Μάστορα συγνώμη που σε ρωτάω αλλά τι κάνεις εκεί;
- Χτυπάω να ανοίξει άλλο λίγο η τρύπα μπας και μπορέσω να χώσω κάνα ξύλο μέσα να την κλείσω!!!
Ένα που δε μου στρίψε...
- Όπα μάστορα όπα σταμάτα άκυρο, έχω ιδέα περίμενε!
Μπαίνω στο αμάξι και παίρνω τα ξέστρα.
Αρχίζω να τα ξύνω ενώ με κοίταζαν και οι τρεις, η Φρόσω, ο Παναγιώτης, και ο μάστορας.
Βγάζω τρήματα πρόπολης από τα ξέστρα, τα πλάθω και γίνονται μπαλάκι.
Το ζεσταίνω με τον αναπτήρα να μαλακώσει, και το δίνω στο μάστορα.
- Πάρε αυτό Μάστορα και στοκάρισε τη ρωγμή μέχρι να κλείσει.
- Με κερί θέλεις να κλείσεις τη ρωγμή; Εγώ δεν στο προτείνω δεν θα κλείσει αλλά και να κλείσει θα λιώσει όταν ζεσταθεί η μηχανή.
- Δεν είναι κερί.
- Και τι είναι;
- Κόλλα των μελισσιών με αυτό κολλάνε οι μέλισσες ότι θέλουν.
- Ορίστε εγώ να το βάλω αλλά δεν γίνεται στο λέω.
Το βάζει, εντελώς απορημένος, είδε ότι κόλλαγε στούμπωσε το ρήγμα εντελώς, όλοι ήμασταν με την απορία όμως, θα κρατήσει;
Μάλλον όχι...
- Ωραία μάστορα γέμισε το λάδι και ας ελπίσουμε να κρατήσει, πρέπει να ξεφορτώσω τα μελίσσια οπουδήποτε μη σκάσουν όμως.
- Έχω οικόπεδο στα 500 μέτρα στην άκρη του δρόμου που κλειδώνει σε βολεύει εκεί;
- Αν με βολεύει καλέ μου άνθρωπε; Ότι πρέπει είναι πάμε.
Όντως πήγαμε ξεφορτώσαμε, ήταν πολύ βολικό, ήσυχο έξω απ το χωριό.
Ο μάστορας το μόνο που ζήτησε ήταν η αξία του λαδιού κι ένα κιλό μέλι όταν ξαναπεράσω, ενώ μας τόνισε ότι αν είναι καλό αυτός αγοράζει πάνω από 30 κιλά το χρόνο.
Ξεκινήσαμε για το Αγρίνιο, περίπου 30 χλμ δρόμο, σίγουροι ότι το λαμπάκι θα ανάψει ξανά γρήγορα.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων όμως η πρόπολη άντεξε, ούτε καν συμπλήρωμα δεν κάναμε στο δρόμο δεν είχαμε καμιά διαρροή.
Το αμάξι πήγε σε συνεργείο μελισσοκόμου στο Αγρίνιο οπού σε λίγες ώρες θα είναι έτοιμο.
Το βράδυ ένα δεύτερο φορτίο θα φύγει για τα έλατα και στο γύρισμα θα φορτώσουμε και αυτά που αφήσαμε στο οικόπεδο του μάστορα να τα πάμε και εκείνα.
Πάνω στην ατυχία μας βλέπουμε ότι είχαμε και Άγιο όμως, αφού αυτό το συμβάν κάλλιστα θα μπορούσε να μας συμβεί νύχτα, και σε περιοχή με έλατα χωρίς σήμα κινητής τηλεφωνίας και 20 χλμ μακριά από συνεργείο.
Και εν τέλη πρέπει να παραδεχτούμε ότι εκεί που τελειώνει η τεχνολογία κτλ με τις κόλλες που δεν κολλάνε, έρχεται η μέλισσα με την πρόπολη και σου λύνει το πρόβλημα.
Δεν είναι τρελό αυτό το πράγμα;
Δεν σε κάνει να την ερωτευτής ακόμα περισσότερο;
Εγώ πάντως ένα δέος νιώθω και μόνο που το σκέφτομαι, και θαυμάζω ακόμα περισσότερο μετά από αυτό την μέλισσα που τόσο αγαπώ!!!
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών