Συνάδελφοι η νέα μελισσοκομική χρονιά έχει μπει για τα καλά αν και είναι νωρίς ακόμα, όμως καλό θα είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε προγραμματισμένους τους χειρισμούς που πρέπει να γίνουν.
Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να υπολογίζουμε θετικά, ότι όλα θα πάνε καλά και σε λίγο καιρό τα μελισσάκια μας θα έχουν αυξήσει πολύ τους πληθυσμούς τους, θα συλλέγουν μπόλικο νέκταρ, θα χτίζουν κηρήθρες, και οι βασίλισσες θα αρχίσουν να γεννάνε εκ νέου μπόλικους γόνους.
Επιβάλλεται στον πόλεμο να πας με ψυχολογία Νικητή...
Φυσικά κάνω λόγο για γόνους ανάπτυξης.
Τώρα κάθε μέρα που θα περνάει θα βλέπουμε τα μελισσάκια μας όλο και πιο δυνατά.
Η ικανοποίηση μας θα είναι μεγάλη, και το ίδιο μεγάλο θα είναι και το χαμόγελο που θα κάνουμε κάθε φορά που θα ανοίγουμε την κυψέλη μας.
Όμως κάποια στιγμή, εφόσον ο καιρός είναι καλός κι όλα πάνε καλά τα μελίσσια θα δυναμώσουν πολύ.
Τόσο πολύ που κάθε χώρος της κυψέλης μας θα καταλειφθεί από νέες μελισσούλες που γεννιούνται.
Μερικές φορές καθώς ανοίγουμε το καπάκι χιλιάδες μέλισσες χύνονται πάνω στα πλαίσια, στην κυψέλη, στη Γη, στα πόδια μας…
Μέλισσες που είχαν πιάσει στο καπάκι αφού δεν έβρισκαν πουθενά αλλού διαθέσιμο χώρο μέσα στην κυψέλη.
Τότε το μελίσσι, ο πληθυσμός δηλαδή μαζί και η βασίλισσα αποφασίζουν να σμηνουργίσουν.
Ένα μέρος της κυψέλης συχνά το μεγαλύτερο φεύγει μαζί με την βασίλισσα κι έτσι αποσυμφορίζεται η όλη κατάσταση και συνάμα διαιωνίζεται και το είδος.
Μερικές μέρες μετά το πρώτο σμήνος ακολουθεί και δεύτερο, και μετά και τρίτο…
Έτσι το μεγάλο μας μελίσσι που πριν ήταν 10-12 πλαίσια τώρα έμεινε μόνο 2-3.
Και η όποια ικανοποίηση και τα χαμόγελα του μελισσοκόμου εξανεμίζονται, και δυστυχώς μαζί με αυτά εξανεμίζεται και η όποια πιθανότητα είχε να πάρει μέλι από το μελίσσι αυτό.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι προς το συμφέρον του μελισσοκόμου.
Τα πολλά μικρά μελίσσια που προκύπτουν από τις σμηνουργίες δεν δίνουν μέλια, και φυσικά δεν μπορείς να κυνηγάς και τα σμήνη καθημερινά.
Τον πληθυσμό της κυψέλης τον χρειαζόμαστε στο σύνολο του για να μας φέρει το μέλι από τους αγρούς στις κυψέλες μας, σε καμία μα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μας φύγει λοιπόν.
Άρα λοιπόν το ερώτημα που γεννάται είναι τι πρέπει να κάνει ο μελισσοκόμος προκειμένου να μην του σμηνουργίσουν τα μελίσσια αλλά και να πάρει και μελάκι;
Η απάντηση είναι να δώσει πατώματα.
Ας δούμε πως πρέπει να το κάνουμε.
Κάθε φορά που γράφω ένα άρθρο συνάδελφοι υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, γιατί αυτό κι όχι εκείνο.
Επειδή είμαι και σε κρίσιμη ηλικία διευκρινίζω ότι ο τρόπος που περιγράφω είναι αυτός που εφαρμόζω εγώ.
Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να υπολογίζουμε θετικά, ότι όλα θα πάνε καλά και σε λίγο καιρό τα μελισσάκια μας θα έχουν αυξήσει πολύ τους πληθυσμούς τους, θα συλλέγουν μπόλικο νέκταρ, θα χτίζουν κηρήθρες, και οι βασίλισσες θα αρχίσουν να γεννάνε εκ νέου μπόλικους γόνους.
Επιβάλλεται στον πόλεμο να πας με ψυχολογία Νικητή...
Φυσικά κάνω λόγο για γόνους ανάπτυξης.
Τώρα κάθε μέρα που θα περνάει θα βλέπουμε τα μελισσάκια μας όλο και πιο δυνατά.
Η ικανοποίηση μας θα είναι μεγάλη, και το ίδιο μεγάλο θα είναι και το χαμόγελο που θα κάνουμε κάθε φορά που θα ανοίγουμε την κυψέλη μας.
Όμως κάποια στιγμή, εφόσον ο καιρός είναι καλός κι όλα πάνε καλά τα μελίσσια θα δυναμώσουν πολύ.
Τόσο πολύ που κάθε χώρος της κυψέλης μας θα καταλειφθεί από νέες μελισσούλες που γεννιούνται.
Μερικές φορές καθώς ανοίγουμε το καπάκι χιλιάδες μέλισσες χύνονται πάνω στα πλαίσια, στην κυψέλη, στη Γη, στα πόδια μας…
Μέλισσες που είχαν πιάσει στο καπάκι αφού δεν έβρισκαν πουθενά αλλού διαθέσιμο χώρο μέσα στην κυψέλη.
Τότε το μελίσσι, ο πληθυσμός δηλαδή μαζί και η βασίλισσα αποφασίζουν να σμηνουργίσουν.
Ένα μέρος της κυψέλης συχνά το μεγαλύτερο φεύγει μαζί με την βασίλισσα κι έτσι αποσυμφορίζεται η όλη κατάσταση και συνάμα διαιωνίζεται και το είδος.
Μερικές μέρες μετά το πρώτο σμήνος ακολουθεί και δεύτερο, και μετά και τρίτο…
Έτσι το μεγάλο μας μελίσσι που πριν ήταν 10-12 πλαίσια τώρα έμεινε μόνο 2-3.
Και η όποια ικανοποίηση και τα χαμόγελα του μελισσοκόμου εξανεμίζονται, και δυστυχώς μαζί με αυτά εξανεμίζεται και η όποια πιθανότητα είχε να πάρει μέλι από το μελίσσι αυτό.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι προς το συμφέρον του μελισσοκόμου.
Τα πολλά μικρά μελίσσια που προκύπτουν από τις σμηνουργίες δεν δίνουν μέλια, και φυσικά δεν μπορείς να κυνηγάς και τα σμήνη καθημερινά.
Τον πληθυσμό της κυψέλης τον χρειαζόμαστε στο σύνολο του για να μας φέρει το μέλι από τους αγρούς στις κυψέλες μας, σε καμία μα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μας φύγει λοιπόν.
Άρα λοιπόν το ερώτημα που γεννάται είναι τι πρέπει να κάνει ο μελισσοκόμος προκειμένου να μην του σμηνουργίσουν τα μελίσσια αλλά και να πάρει και μελάκι;
Η απάντηση είναι να δώσει πατώματα.
Ας δούμε πως πρέπει να το κάνουμε.
Κάθε φορά που γράφω ένα άρθρο συνάδελφοι υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, γιατί αυτό κι όχι εκείνο.
Επειδή είμαι και σε κρίσιμη ηλικία διευκρινίζω ότι ο τρόπος που περιγράφω είναι αυτός που εφαρμόζω εγώ.
Και είναι φυσικό να περιγράφω αυτόν αφού τον εφαρμόζω και τον ξέρω καλά, κι αφού γνωρίζω την αποτελεσματικότητα του.
Ο μελισσοκόμος λοιπόν πρέπει έως τις 15 Μαρτίου να έχει ετοιμάσει τα πατώματα του.
Ο αριθμός των πατωμάτων πρέπει να είναι όσα μελίσσια έχει, κι επιπλέον 50% για αυτά που θα γίνουν τριώροφα.
Δηλαδή αν ένας μελισσοκόμος έχει 100 μελίσσια πρέπει να ετοιμάσει 150 πατώματα.
Όταν λέω έτοιμα εννοώ μαζί και με τις κηρήθρες, είτε χτισμένες, είτε άχτιστες.
Βάζω σαν όριο την ημερομηνία 15 Μαρτίου γιατί μετά από αυτή δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να ετοιμάσουμε πατώματα, αφού λίγο αν καθυστερήσουμε τα μελίσσια θα αρχίσουν τάση για σμηνουργία και μετά δύσκολα τους την βγάζεις από το μυαλό.
Κάθε χρόνο κρατάω σημειώσεις για όλα μου τα μελίσσια.
Από τις σημειώσεις αυτές προκύπτει ότι…
Πάντα ξεκινάω και δίνω τα πρώτα πατώματα γύρω στις 10 Μαρτίου.
Τα περισσότερα πατώματα τα δίνω στα μελίσσια έως τέλος Μαρτίου, ενώ όταν η χρονιά είναι καλή, πχ σαν το 2009 όλα τα μελίσσια έγιναν διώροφα έως το τέλος Μαρτίου.
Ενώ όταν η χρονιά είναι κακή. Σαν το 2008 ή το 2010 τότε έγιναν όλα τα μελίσσια διώροφα μέχρι τέλος Απριλίου.
Οι ημερομηνίες αυτές μπορεί να μην είναι στάνταρ για όλη την Ελλάδα, είναι όμως ενδεικτικές, με μερικές μόνο μέρες απόκλιση...
Στο θέμα μας όμως!!!
Όταν δούμε το μελίσσι μας να γίνεται 8-9 πλαίσια πληθυσμό, και να έχει 7-8 πλαίσια γόνο πρέπει να του δώσουμε πάτωμα.
Από κάθε πλαίσιο με γόνο την άνοιξη θα βγει περίπου 2 πλαίσια πληθυσμός, και αντιλαμβάνεστε ότι αν το μελίσσι έχει 7 πλαίσια γόνο και βγει αυτός, ότι θα έχουν 14 πλαίσια πληθυσμό, συν τον υπάρχον πληθυσμό της κυψέλης.
Γι αυτό δεν πρέπει να χρονοτριβούμε, η να ρισκάρουμε να γίνει το μελίσσι 10αρι, γιατί μπορεί να ρίξει βασιλοκελιά.
Όταν λοιπόν δούμε το μελίσσι μας 8αρι τότε παίρνουμε ένα πάτωμα, μαζί με όλα του τα κεριά…
Ο λόγος που γράφω συνέχεια να δίνετε πατώματα γεμάτα με κηρήθρες είναι ο εξής.
Όταν θα δώσετε ένα πάτωμα στο μελίσσι που έχει 3-4-5 κεριά, κι όχι 10 όπως πρέπει να έχει θα το κρυώσετε το μελισσάκι σας και θα το καθυστερήσετε.
Όλος αυτός ο άδειος χώρος του πατώματος είναι δύσκολο να ζεσταθεί από τις μέλισσες και δημιουργούνται στην κυψέλη ρεύματα κρύου αέρα που πηγαίνουν προς τα κάτω μάλιστα, κατ ευθείαν στον εμβρυοθάλαμο που είναι ο γόνος δηλαδή.
Ενώ όταν το πάτωμα είναι γεμάτο κεριά τώρα είναι πιο ζεστό, αφού η θερμότητα του σμήνους που έρχεται προς τα πάνω εγκλωβίζεται ανάμεσα στα κενά των κηρήθρων και δημιουργούνται ρεύματα ζεστού αέρα ευνοώντας έτσι το σμήνος.
Επιπλέον ακόμα κι αν αμελήσουμε να ελέγξουμε το μελίσσι μας, αν έχει γεμάτο πάτωμα με κηρήθρες η ανάπτυξη του θα συνεχιστεί κανονικά, ενώ αν δεν έχει κηρήθρες θα χτίσει μόνο του άχρηστες κηρήθρες στο καπάκι και αλλού που θα τις χαλάσουμε όταν τις δούμε κι έτσι το μελίσσι θα πάει πίσω τελικά.
Όταν λοιπόν του δώσουμε το πάτωμα θα πρέπει να κάνουμε το εξής…
Θα πρέπει να πάρουμε δυο πλαίσια με γόνο ψημένο από τον εμβρυοθάλαμο και να τα ανεβάσουμε στο πάτωμα, στο κέντρο του πατώματος.
Και στον εμβρυοθάλαμο να κατεβάσουμε δυο πλαίσια άδεια, είτε χτισμένα είτε άχτιστα, ότι έχουμε.
Προσοχή…
Τα δυο αυτά άδεια πλαίσια δεν πρέπει να μπουν στην ίδια θέση στον εμβρυοθάλαμο, πρέπει πχ, το ένα να μπει στην τέταρτη θέση πλαισίου και το δεύτερο στην έβδομη θέση για να μην κόψουμε τον εμβρυοθάλαμο στη μέση.
Ο λόγος που ανεβάζουμε δυο πλαίσια στο πάτωμα κι όχι περισσότερα η λιγότερα είναι ο εξής.
Αν ανεβάσουμε 3 πλαίσια τότε κάτω στον εμβρυοθάλαμο θα πρέπει να κατεβάσουμε 3 άδεια πλαίσια.
Με τρία άδεια πλαίσια κάτω όμως θα προκαλέσουμε σύγχυση στο μελίσσι και πιθανόν να κόψουμε την γέννα της βασίλισσας και να συνεχίσει να γεννάει μόνο στο ένα τρίτο του εμβρυοθαλάμου.
Αν ανεβάσουμε 1 μόνο πλαίσιο επάνω είναι πολύ λίγο, και ούτε αποσυμφόρηση μπορούμε να πετύχουμε στο εμβρυοθάλαμο για να μη μας σμηνουργίσει, αλλά και ούτε μπορεί να ζεσταθεί ένα μόνο πλαίσιο στον επάνω όροφο σωστά.
Ο λόγος που τα βάζουμε στο ΚΕΝΤΡΟ του πατώματος κι όχι στην άκρη είναι πολύ σημαντικός.
Όλη η θερμότητα που παράγει το σμήνος στον εμβρυοθάλαμο ανεβαίνει επάνω, αυτό γίνεται γιατί ο θερμός αέρας είναι πιο ελαφρύς από τον κρύο.
Όταν ανεβαίνει επάνω η θερμότητα όπως καταλαβαίνετε συγκεντρώνεται στη μέση του πατώματος, και όχι στην άκρη.
Έτσι αν βάλουμε τα πλαίσια στην άκρη εμείς, υπάρχει περίπτωση να κρυώσει ο γόνος μας, και δεν θα ανέβει εύκολα η βασίλισσα να γεννήσει επάνω γιατί θα νιώθει ότι οι συνθήκες εκεί δεν θα είναι ευνοϊκές.
Αυτά σας τα γράφω γιατί πολλοί μελισσοκόμοι προτιμούν να βάζουν στην άκρη του πατώματος τα πλαίσια με το γόνο.
Αυτό όμως για εμένα είναι ΛΑΘΟΣ.
Να ξέρετε ακόμα ότι το ζητούμενο για την καλή ανάπτυξη είναι να ανέβει η βασίλισσα και να γεννάει στο πάτωμα, μόνο τότε θα αναπτυχτεί ραγδαία το μελίσσι μας.
Όταν δούμε το μελίσσι μας και γίνει 18αρι, τότε πρέπει να δώσουμε και τρίτο πάτωμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Κανονικά, δίνουμε δυο πλαίσια με ψημένο γόνο στο κέντρο του τρίτου πατώματος και κατεβάζουμε δυο άδεια πλαίσια στο δεύτερο πάτωμα στη θέση τέσσερα και στη θέση εφτά κ.ο.κ.
Θα ακούσετε πολλούς να σας λένε ότι στον εμβρυοθάλαμο πρέπει να βάζουμε χτισμένα πλαίσια κι όχι άχτιστα κτλ.
Εγώ σας λέω να βάλετε ότι έχετε, την άνοιξη το μελίσσι δεν μασάει από τέτοια.
Το ίδιο θα σας πουν και για τα κεριά του πατώματος, να είναι τα μισά χτισμένα θα σας πουν.
Εγώ σας λέω μη μασάτε, βάλτε ότι έχετε, απλά να βάζετε όλα τα πλαίσια στο πάτωμα κι όχι λίγα λίγα, για τους λόγους που είπα πριν.
Να συμπληρώσω εδώ ότι εννοείται πως τα δυο πλαίσια που ανεβάζουμε στο πάτωμα μπαίνουν και τα δυο μαζί πλάι πλάι στο κέντρο του πατώματος.
Δώστε πατώματα λοιπόν στα μελίσσια για να αναπτυχθούν και η συνέχεια εκτός απροόπτου κάτι μου λέει ότι θα είναι πολύ γλυκιά...
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών