Πέρναγα το χειμώνα του 2009, με κατεύθυνση προς το Νιοχώρι Αιτωλοακαρνανίας, κι εκεί κοντά, βρίσκεται το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του ριγανά.
Είναι ένα πολύ όμορφο και ιστορικό εκκλησάκι που στέκει αγέρωχο πάνω σε έναν μικρό λόφο για σχεδόν 1050 χρόνια.
Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την άλλοτε χαμένη επισκοπή του Αχελώου.
Λίγα μόλις μέτρα πιο κάτω το μάτι μου έπεσε σε ένα μικρό αλλά όμορφο μελισσοκομείο.
Το μελισσοκομείο αυτό βρίσκεται σε ένα προσήλιο μέρος, με μόνο του μειονέκτημα ότι είναι πολύ κοντά στην διώρυγα που περνάει από εκεί και κατευθύνεται προς τον κάμπο του Νιοχωρίου για να τον αρδεύει.
Πάντα όταν βλέπω μελισσοκομεία μου αρέσει να τα χαζεύω και μειώνω την ταχύτητα του αυτοκινήτου για να το βλέπω καλύτερα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι το μελισσοκομείο αυτό πρέπει να ήταν παρατημένο, κι αυτό το συμπέρανα επειδή αν και χειμώνας πολλά μελίσσια εξακολουθούσαν και είχαν πατώματα, αλλά και από τα πολλά χόρτα που είχαν φυτρώσει με αποτέλεσμα να έχουν κλείσει τις εισόδους των κυψελών.
Μετά από αυτή την μέρα έκανα καιρό να ξαναπεράσω από εκείνο το δρόμο.
Πέρασα την άνοιξη του 2010 και είδα το μελισσοκομείο πάλι, ήταν ακριβώς στην ίδια κατάσταση, δεν είχαν προστεθεί ούτε είχαν αφαιρεθεί πατώματα αν και ήταν άνοιξη, και τίποτα δεν έδειχνε ότι ο ιδιοκτήτης τους τα επιβλέπει αφού τα αγριόχορτα κόντευαν να σκεπάσουν τα μελίσσια.
Παρ όλα αυτά τα μελισσάκια ήταν ζωντανά και πολύ ενεργά, γιατί η συγκεκριμένη περιοχή είναι πολύ πλούσια για τα μελίσσια λόγο του μεγάλου κάμπου και των χιλιάδων στρεμμάτων με περιβόλια που υπάρχουν εκεί.
Σκέφτηκα ότι αν υπάρχει μελισσοκόμος εκεί κοντά θα έπιανε δεκάδες σμήνη από το εν λόγο μελισσοκομείο γιατί όπως είπα πολλά μελίσσια δεν είχαν πάτωμα και θα σμηνουργούσαν.
Πέρασε κι άλλο διάστημα χωρίς να ξαναπεράσω από εκεί, όμως πριν λίγο καιρό πέρασα και είδα το αποτέλεσμα που βλέπετε στις φωτογραφίες.
Δυστυχώς το μελισσοκομείο είχε καεί από κάποια φωτιά.
Το περίεργο είναι ότι ήταν καμένος μονάχα ο τόπος που βρίσκονταν τα μελίσσια χωρίς η φωτιά να έχει επεκταθεί πιο πέρα.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά.
Πως και γιατί κάηκαν τα μελίσσια;
Πρόκειται για εμπρησμό από κάποιον που ενοχλήθηκε από την παρατεταμένη παρουσία των μελισσιών;
Μήπως πήγε ο ιδιοκτήτης επιτέλους να τα επιθεωρήσει και έπιασε φωτιά από το αναμμένο καπνιστήρι;
Η μήπως ήταν άλλος ο λόγος;
Υπάρχουν φυσικά κι άλλα ερωτήματα, όπως γιατί εγκαταλείφθηκε το μελισσοκομείο;
Μήπως πρόκειται για κλεμμένα μελίσσια που εγκαταστάθηκαν εκεί και εγκαταλείφθηκαν;
Μήπως έπαθε τίποτα ο ιδιοκτήτης τους και ξέμειναν εκεί;
Η μήπως πρόκειται για μελίσσια κανενός μελισσοκόμου εξ Αθηνών που ως γνωστόν αφήνουν τα μελίσσια τους μονάχα τους για μεγάλα διαστήματα, μη μπορώντας να εξασφαλίσουν άδεια από την δουλειά τους για να τα περιποιηθούν;
Όπως και να έχει εγώ ψυχοπλακώθηκα με το θέαμα τον καμένων μελισσιών.
Κι αυτά με πείσμα αντιστέκονται στις κακουχίες και είναι ζωντανά παρ όλο την πυρκαγιά και παλεύουν για να επιβιώσουν.
Όπως και να έχει, από εδώ από τον MELISSOCOSMO κάνουμε έκκληση.
Συνάδελφοι μην εγκαταλείπετε τα μελισσάκια σας γιατί είναι κι αυτά ζωντανά όντα.
Μην φτιάχνετε μελίσσια καλύτερα αν δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε να τα περιποιηθείτε.
Η μέλισσα που μας δίνει όλα της τα πολύτιμα αγαθά, έχει κι αυτή δικαίωμα στη ζωή.
M E L I S S O C O S M O S ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών