Η συντήρηση των κυψελών μας
Μια σπουδαία εργασία του μελισσοκόμου είναι και αυτή την συντήρησης-αναπαλαίωσης των κυψελών του.
Η ελληνική κυψέλη είναι κατασκευασμένη εξωτερικά από ψημένο ξύλο ελάτου.
Το ξύλο ελάτου είναι ένα ελαφρύ ξύλο το οποίο όμως δεν φημίζεται για την αντοχή του στον χρόνο.
Έτσι αν ο μελισσοκόμος θέλει να έχει αρκετά χρόνια τις κυψέλες του πρέπει να τους κάνει πολύ καλή συντήρηση.
Έχω υπολογίσει, ότι το κόστος βαφής και στοκαρίσματος της κυψέλης ανέρχεται σε χρήματα άνω του 10% της αξίας της κυψέλης.
Άρα λοιπόν αφού το κόστος δεν είναι αμελητέο, πρέπει να γίνεται σωστά ώστε τα χρήματα μας να πιάσουν τόπο και οι κυψέλες μας να ζήσουν περισσότερα χρόνια.
Θα μιλήσω ειλικρινά και θα πω ότι, μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να πετύχω διάρκεια ζωής κυψελών που να ξεπερνάει τα 10 έτη.
Και δεν μιλάω απλά για όριο ζωής μιας κυψέλης που υπάρχει απλά στην αποθήκη, αλλά για κυψέλες που είναι λειτουργικές όλο το χρόνο έξω, μάχιμες και χωρίς τρύπες ώστε αντέχουν στις μεταφορές.
Ίσως αν θέλουμε να πετύχουμε μεγάλη διάρκεια ζωής στις κυψέλες μας, θα ήταν σωστό να τις συντηρούμε κάθε 3 χρόνια, πριν σκάσει το χρώμα δηλαδή και η κυψέλη αρχίσει να έχει φθορά από τα νερά και την υγρασία.
Και για να είμαι δίκαιος θα πω ότι τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησαν νέες ποιότητες χρωμάτων για κυψέλες που ίσως έχουν καλύτερα αποτελέσματα αλλά δεν πέρασαν ακόμα πολλά χρόνια για να μπορέσουμε να τα κρίνουμε με ασφάλεια.
Θέλω να επισημάνω ακόμα ότι ούτε οι παραφιναρισμένες κυψέλες μου έχουν δείξει ότι μπορεί να αντέξουν παραπάνω από τις βαμμένες.
Το 2013 αγόρασα 20 ολοκαίνουργιες τριώροφες παραφιναρισμένες κυψέλες με την ελπίδα και τις υποσχέσεις παλιών μελισσοκόμων ότι αυτές οι κυψέλες που έχουν βραστεί σε παραφίνη αντέχουν 20 έτη.
Σήμερα όμως που γράφεται αυτό το άρθρο εν έτει 2018, μόλις πέντε χρόνια μετά την αγορά και το παραφινάρισμα βλέπω ότι οι κυψέλες εμφανίζουν ολοφάνερες φθορές.
Έχουν ανοίξει στις γωνίες και τα πρώτα σαπίσματα έχουν κάνει την εμφάνιση τους.
Αυτό με υποχρεώνει να τις αποσύρω για στοκάρισμα και βαφή.
Να πω ακόμα ότι στα μειονεκτήματα των παραφιναρισμένων κυψελών πρέπει να σημειωθεί η αντιαισθητική τους εικόνα, που είναι μαύρη και με γλίτσα, όπως και ο κίνδυνος πυρκαγιάς τους κατά το πυροσφράγισμα αφού αρπάζουν φωτιά πολύ εύκολα.
Έτσι λοιπόν και για την περίπτωση των παλιών κυψελών που θέλουμε να συντηρήσουμε ή ακόμα και για καινούριες έχω να δώσω μερικές συμβουλές.
Οι κυψέλες καταρχήν πρέπει να στοκαριστούν όπου έχουν ρωγμές και ανοίγματα προκειμένου το νερό να μην μπορεί να τις βλάψει και να τις σαπίσει.
Το καλύτερο αποτέλεσμα το έχω βρει χρησιμοποιώντας κόλλα Durostick γενικής χρήσης που την αναμιγνύω με πολύ ψιλό πριονίδι που παίρνω από ξυλουργείο.
Το πριονίδι πρέπει να είναι ψιλό σαν αλεύρι.
Πρώτα πρέπει να γίνει ξύσιμο με συρματόβουρσα, ή ακόμα καλύτερα με φλόγιστρο και ξέστρο ώστε να απομακρυνθούν τα παλιά χρώματα.
Μετά πρέπει να γίνει λεπτομερές στοκάρισμα με το υλικό που περιέγραψα πιο πάνω.
Αν έχουμε υποψία ότι η παλιά κυψέλη φιλοξενούσε άρρωστο σμήνος πρέπει είτε να καεί και εσωτερικά πολύ καλά με φλόγιστρο, είτε να την απολυμάνουμε με άφθονο μπλε φωτιστικό οινόπνευμα.
1 μπουκάλι των 500ml μπλε οινόπνευμα αρκεί για να λούσουμε εσωτερικά την κυψέλη και το καπάκι και να πετύχουμε τέλεια απολύμανση.
Αυτή η απολύμανση μπορεί να γίνει χωρίς φόβο και σε πλαστικές κυψέλες.
Όπου εντοπίσουμε σάπιο μέρος, καλύτερα είναι να το αφαιρέσουμε τελείως, και να χτίσουμε το κενό αυτό, με το υλικό της κόλλας που είναι αναμεμειγμένη με το πριονίδι.
Αυτό το υλικό είναι πανίσχυρο και θα κρατήσει μέχρι το τέλος της ζωής της κυψέλης.
Μετά το στοκάρισμα, πρέπει να βάψουμε 2-3 χέρια τις κυψέλες μας με ειδικό χρώμα για κυψέλες.
Το χρώμα δεν θα πρέπει να το αραιώνουμε πολύ, ώστε να είναι παχύρρευστο.
Η βαφή γενικά των κυψελών μας καλό είναι να γίνεται καλοκαίρι σε εντελώς στεγνές κυψέλες.
Αν οι κυψέλες δεν είναι στεγνές, ή αν έχει υγρασία ακόμα και η ατμόσφαιρα τότε το χρώμα θα σκάσει σύντομα.
Αν δεν γίνεται διαφορετικά και η δουλειά πρέπει να γίνει χειμώνα, τότε οι κυψέλες πριν βαφτούν πρέπει να μπουν κάτω από υπόστεγο να μείνουν εκεί αρκετό καιρό, να αποβάλουν εντελώς την υγρασία και μετά να τις βάψουμε.
Ο λόγος που πρέπει να επιλέγουμε πλέον χρώματα ειδικά για κυψέλες, είναι επειδή σε αυτά λαμβάνεται υπόψιν και ότι έχουμε να κάνουμε μόνο με ξύλο, που είναι μόνιμα εκτεθειμένο στις βροχές,αλλά και επειδή λαμβάνεται υπόψιν η υγεία των μελισσών και χρησιμοποιούνται πιο φιλικά υλικά.
Τέλος για την περίπτωση που θέλουμε να βάψουμε παραφιναρισμένες κυψέλες.
Καλό είναι να βάφονται και αυτές, και για να έχουν καλύτερη αντοχή, αλλά και για να τους δίνονται χρώματα που οι μέλισσες μπορούν να δουν ώστε να αποφεύγεται η παραπλάνηση.
Για να μπορέσουμε να βάψουμε παραφιναρισμένες κυψέλες υπάρχουν διάφοροι τρόποι.
Όταν η κυψέλη βγει από την παραφινιέρα και είναι ακόμα ζεστή, αν την σκουπίσουμε καλά με μαλακό χαρτί κουζίνας τότε αυτή μπορεί να δεχτεί άνετα την βαφή.
Επίσης αν περάσουν κάποια χρόνια, πάλι μπορεί να δεχτεί άνετα την βαφή μιας που η περισσότερη παραφίνη φεύγει με τον καιρό.
Ένα μυστικό είναι να αφήσετε τις φρέσκες παραφιναρισμένες κυψέλες σας το καλοκαίρι μέσα στον ήλιο καμιά εβδομάδα, και μετά να τις βάψετε.
Γιατί με τον ήλιο και την ζέστη η παραφίνη λιώνει, το ξύλο την απορροφάει και η επιφάνεια είναι έτοιμη να δεχτεί την μπογιά.
Μην ξεχνάτε ότι δεν πρέπει να βάζετε περισσότερες από τρεις κυψέλες ιδίου χρώματος στην σειρά, γιατί τότε υπάρχει παραπλάνηση των μελισσών και θα έχετε πολλές απώλειες βασιλισσών που γυρίζουν στην κυψέλη τους μετά την γαμήλια πτήση τους.
Καλή επιτυχία σε ότι και αν κάνετε.
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...