Μια ημέρα με τους μελισσοκόμους Erik Lavison και Anne Martin
Άρθρο 7/3/2019 αξίζει να το διαβάσετε.
Ο Erik και η Anne είναι ζευγάρι Γάλλων μελισσοκόμων που επισκέπτονται ανελλιπώς την Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια.
Φιλέλληνες και φίλοι της μέλισσας με όλη την σημασία της λέξεως.
Ήρθαν στην Ελλάδα και σήμερα επικοινώνησαν μαζί μας να βρεθούμε και να γνωριστούμε, αφού είχε προηγηθεί γνωριμία μέσω ίντερνετ εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.
Ο Έρικ έχει στείλει μερικά άρθρα του κατά το παρελθόν στον Melissocosmo τα οποία έχουν δημοσιευτεί εδώ στο blog των μελισσοκόμων.
Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να αρνηθούμε την συνάντηση, οπότε περάσαμε όλη την χθεσινή ημέρα μαζί.
Ξεκινήσαμε από το Αγρίνιο μιλήσαμε αρκετά, πήγαμε σε ένα μελισσοκομείο μας στον κάμπο του Αγρινίου να δουν τα μελίσσια μας και τους χειρισμούς μας, και καταλήξαμε στο Μεσολόγγι όπου φάγαμε, με θέα την θάλασσα και τις Πελάδες μιλώντας για μελισσοκομία και όχι μόνο.
Ο Erik και η Anne είναι λάτρεις της Ελληνικής Κεκρόπιας μέλισσας όπου την εισάγουν στην Γαλλία και ασκούν μελισσοκομία μόνο με αυτή την φυλή.
Μου είπαν ότι στην αρχή της καριέρας τους άκουσαν έναν μεγάλο Γάλλο επιστήμονα να λέει ότι από την στιγμή που υπάρχει η Ελληνική Κεκρόπια μέλισσα, δεν μπορούμε να μιλάμε για άλλες φυλές γιατί αυτή υπερτερεί όλων.
Μετά από αυτό ήρθαν στην Ελλάδα προμηθεύτηκαν με Ελληνικές Βασίλισσες και ξεκίνησαν την δουλειά με βάση αυτό το γενετικό υλικό.
Στην Γαλλία, αντιμετώπιζαν και εξακολουθούν να έχουν μεγάλο πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Σήψη, ενώ απουσιάζει εντελώς η Νοζεμίαση.
Οι φίλοι μας έλυσαν τελείως το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Σήψης αφού διαπίστωσαν ότι οι Ελληνικές μέλισσες αντιμετώπιζαν την ασθένεια εντελώς χωρίς φάρμακα.
Συνέστησαν την Κεκρόπια φυλή και σε άλλους Γάλλους μελισσοκόμους που και εκείνοι έλυσαν το πρόβλημα της ασθένειας.
Μετά από αυτό τα νέα διαδόθηκαν και πλέον η Κεκρόπια είναι μια αγαπητή μέλισσα στην Γαλλία.
Οι αποδόσεις σε μέλι που έχει η Κεκρόπια στην Γαλλία είναι εξαιρετικές και πολλές φορές ξεπερνάει τα 30 κιλά στην Λεβάντα, και άλλο τόσο στην Καστανιά.
Βέβαια σε σχέση με άλλες φυλές βρίσκουν ότι έχει λίγο μεγαλύτερη τάση σμηνουργίας, και ακόμα μεγαλύτερη τάση διαπίστωσαν στην Ελληνική Μακεδονική μέλισσα γι αυτό την σταμάτησαν και συνεχίζουν με την Κεκρόπια.
Πλέον γίνονται από Έλληνες βασιλοτρόφους νόμιμες εξαγωγές βασιλισσών Κεκρόπιας φυλής στην Γαλλία.
Οι Ελληνίδες μέλισσες δίχνουν πολύ καλή συμπεριφορά με την διαστάυρωση με την εκεί ντόπια φυλή επί δυο - τρεις γενιές αλλά μετά αυτή χάνεται με τον εκφυλισμό.
Για τον λόγο αυτό, μετά από 2-3 γενεές εισάγουν ξανά καθαρόαιμες Κεκρόπιες.
Οι φίλοι μας γνώριζαν ότι στα μελίσσια μας διατηρούμε μόνο μέλισσες Κεκρόπιας και Μακεδονικής φυλής γι αυτό και πήγαμε να τις δουν από κοντά.
Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να τους ικανοποίησε ιδιαίτερα ήταν η ηρεμότητα των μελισσών μας, που δεν ήταν καθόλου επιθετικές, κάτι για το οποίο και προσωπικά έχουμε δουλέψει αρκετά όλα αυτά τα χρόνια αφού δεν είναι αποδεκτά για εμάς μελίσσια με επιθετική διάθεση.
Αν προκύψει μελίσσι που επιτίθεται τότε προχωράμε σε άμεση αντικατάσταση της βασίλισσας, καθώς θέλουμε να δουλεύουμε χωρίς να μας ενοχλούν οι μέλισσες.
Και επειδή στην Γαλλία η ντόπια μάυρη μέλισσα φημίζεται για την επιθετικότητα της, οι φίλοι μας επιθυμούν μέλισσες που δεν είναι επιθετικές.
Τους άρεσε ακόμα η αρκετή γύρη που είδαν στις κηρήθρες καθώς στην χώρα τους ακόμα και την άνοιξη έχουν έντονο πρόβλημα έλλειψης γύρης.
Αν έρχονταν εδώ σε ένα μήνα και βλέπανε την ποσότητα γύρης, φαντάζομαι ότι θα τους άρεσε ακόμα περισσότερο, αφού φέτος ακόμα δεν άνοιξαν καλά οι κύριες ανθοφορίες γύρης στην περιοχή μας.
Ανταλλάξαμε μελάκι, εμείς τους δώσαμε κόκκινο έλατο, και θυμάρι με Αριά από αυτά που παράγουμε, και αυτοί μας έδωσαν μέλι καστανιάς, και μέλι λεβάντας σε κρέμα (κεντρική φωτογραφία) από αυτά που παράγουν.
Η καστανιά είναι το μέλι που προτιμούν περισσότερο οι Γάλλοι καταναλωτές και το ποιο ακριβό και μετά έρχεται το μέλι λεβάντας.
Στις απέραντες εκτάσεις της Γαλλίας παράγεται πάρα πολύ μέλι λεβάντας.
Βέβαια παλιότερα οι παραγωγές μελιού ήταν μεγαλύτερες και συχνά ξεπερνούσαν τα 40 κιλά ανά κυψέλη.
Πλέον με την αλλαγή των σπόρων και των ποικιλιών από υβρίδια η παραγωγή κυμαίνεται κοντά στα 30 κιλά ανά κυψέλη, αλλά πλέον τα φυτά αυτά δεν δίνουν σχεδόν καθόλου γύρη με αποτέλεσμα να πρέπει τα μελίσσια να μεταφερθούν μετά σε περιοχές με γύρη για να ανανεωθούν.
Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με την καστανιά όπου δίνει μεγάλες παραγωγές δυναμώνει τα μελίσσια.
Η γεύση του μελιού καστανιάς που μας έδωσαν οι φίλοι μας, είναι σχεδόν παρόμοια με την δική μας, ίσως και λίγο ποιο δυνατή και λίγο περισσότερο πικρή.
Μου άρεσε πάρα πολύ η γεύση του μελιού της λεβάντας γιατί σου αφήνει έντονα το άρωμα του άνθους της λεβάντας, με γεμάτη αίσθηση κάπως σαν τα έντονα θυμαρόμελα.
Η διαδικασία μετατροπής του μελιού αυτού σε κρέμα είναι ολόκληρη ιεροτελεστία.
Απαιτείται κάποιος να κρατήσει ποσότητα μελιού με λεπτοκρυστάλλους από την προηγούμενη σεζόν που θα μπει μέσα στα βαρέλια με το φρέσκο μέλι προκειμένου να λειτουργήσει σαν μαγιά και το νέο μέλι όταν κρυσταλλώσει να κάνει λεπτούς κόκκους κρυστάλλων.
Ακολουθεί η διάσπαση των λεπτοκρυστάλλων και με συχνή ανάδευση σε συγκεκριμένη θερμοκρασία επί εβδομάδες για να καταλήξει η κρέμα στην τελική της μορφή.
Τα μέλια λεβάντας σε κρέμα που μας έδωσαν οι φίλοι μας σαν υφή μοιάζουν πολύ στο γνωστό υποβρύχιο βανίλια που τρώγαμε μικροί, αλλά με λίγο ποιο κρεμ χρώμα και γεύση φυσικά μελιού λεβάντας.
Η κρέμα αυτή αλείφεται ομοιόμορφα στο ψωμί χωρίς να αφήνει κρυστάλλους και προτιμάται ιδιαιτέρως από τους Γάλλους καταναλωτές.
Στην Γαλλία προτιμάται το ντόπιο μέλι που παράγει η κάθε περιοχή.
Η μέση τιμή μελιού στην λιανική είναι γύρω στα 13-14 ευρώ το κιλό, ενώ οι έμποροι αγοράζουν το μέλι από τους παραγωγούς σε μια μέση τιμή γύρω στα 5-6 ευρώ το κιλό.
Σε μεγάλη εκτίμηση έχουν οι Γάλλοι και το ελαιόλαδο το όποιο πωλείται στην Γαλλία περίπου 15 ευρώ το κιλό, ενώ θεωρούν πολύ χαμηλή την τιμή του βιολογικού ελαιολάδου που πωλείται εδώ στην Ελλάδα με τις γνωστές τιμές.
Στην Γαλλία οι μελισσοκόμοι κάνουν μετακινήσεις μελισσιών αλλά όχι σε τόσο μεγάλες αποστάσεις όσο αυτές που γίνονται στην Ελλάδα, γι αυτό θεωρούν ότι έχουν μικρότερο κόστος παραγωγής.
Κάθε Γάλλος μελισσοκόμος αν μεταφέρει τα μελίσσια του περί τα τα 60-100χλμ σίγουρα θα βρει μέρος να πάρει το μέλι που τον ενδιαφέρει και που παράγεται σε μεγαλύτερες ποσότητες από ότι στην Ελλάδα.
Στην Γαλλία παράγουν και μέλι ελάτου από τον κοριό και μας έδωσαν να δοκιμάσουμε και από αυτό.
Εμένα το μέλι ελάτου της Γαλλίας που δοκίμασα μου θύμισε έντονα την γεύση και το χρώμα του πεύκου Ευβοίας του Αυγούστου.
Στην Γαλλία ένα γκρουπ μελισσοκόμων πληροφορήθηκαν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί Έλληνες συνάδελφοι που ασκούν βιολογική μελισσοκομία, και ζήτησαν από τον Erik και την Anne που έρχονται στην χώρα μας και ξέρουν και την γλώσσα να τους οργανώσουν ένα μελισσοκομικό τουρ σε βιολογικές μονάδες προκειμένου να πάρουν εμπειρίες.
Ο Έρικ βρήκε όλες τις μεγάλες εταιρείες που χορηγούν βιολογικές πιστοποιήσεις και τους ζήτησε τρεις φορές να του προτείνουν μονάδες ή να του κλείσουν ραντεβού για να έρθουν οι μελισσοκόμοι από την Γαλλία.
Και τις τρεις φορές καμία εταιρεία δεν του έδωσε την παραμικρή απάντηση.
Την τέταρτη φορά απλά επικοινώνησε μαζί τους για να τις ευχαριστήσει για την απάντηση που δεν του έδωσαν.
Και στην Γαλλία σε ότι αφορά την μελισσοκομία δεν υπάρχουν μεγάλες επιδοτήσεις.
Έχουν και εκεί πρόγραμμα επιδότησης για αντικατάσταση κυψελών, και επιδοτούμενα προγράμματα αγοράς μελισσοκομικών μηχανημάτων, και έχουν και μια μικρή επιδότηση που τους δίνεται για τον παράγοντα επικονίασης της μέλισσας στα άγρια φυτά.
Δεν απαιτείται συσκευαστήριο προκειμένου να πωλήσει κάποιος το μέλι και δεν υπάρχει περιορισμός για το πόσα κιλά μέλι θα πωλήσει ο μελισσοκόμος στην λιανική ή στην χονδρική.
Όταν τους είπα ότι στην Ελλάδα μας έβαλαν όριο πωλήσεων 1.200 κιλά μέλι τον χρόνο έφριξαν και μας είπαν ότι αν γίνει κάτι τέτοιο στην Γαλλία θα επαναστατήσουν και θα βγουν τα κίτρινα γιλέκα στον δρόμο.
Φυσικά όλο υπερηφάνεια τους πληροφορήσαμε ότι και εμείς επαναστατήσαμε γι αυτό αποφασίσαμε να στείλουμε τον Ντούρα και τον Ποντίκη στο Υπουργείο να βγάλουν το φίδι από την τρύπα...😄😄😄😄
Η μελισσοκομία στην Γαλλία γνωρίζει άνθιση, οι Γάλλοι καταναλωτές στηρίζουν τους μελισσοκόμους και προτιμούν το ντόπιο μέλι, το οποίο όμως επί Ευρώ περίπου διπλασίασε την τιμή και πλέον αυτό αρχίζει να γίνεται πρόβλημα αφού οικονομική κρίση υπάρχει και στην Γαλλία αλλά φυσικά όχι τόσο μεγάλη σαν της Ελλάδας.
Πάντως το χάος στις τιμές του ντόπιου μελιού σε σχέση με το εισαγόμενο είναι πολύ μεγάλο και πλέον υπάρχει μάλλον σκεπτικισμός ότι αν συνεχίσει να ανεβαίνει ίσως τελικά βγει εκτός ανταγωνισμού.
Η φορολογία δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα για τους αγρότες και τους μελισσοκόμους καθώς σαν βάση φορολογίας είναι το 13% επί του τζίρου, όπου αν μπουν μέσα τα έξοδα προκύπτει ότι για εισοδήματα περίπου έως 70-80 χιλιάδες δύσκολα υπάρχει φόρος.
Η κλιματική αλλαγή, και τα ραντίσματα αποτελούν πρόβλημα και στην Γαλλία.
Η ασφάλιση των μελισσιών στην Γαλλία καλύπτει και την κλοπή αλλά όχι για ποσοστό 100%, δηλαδή δίνονται περίπου 80 ευρώ για κάθε μελίσσι που σου κλέβουν, ποσό που δεν καλύπτει την πραγματική αξία του μελισσιού, αλλά δεν είναι και άσχημα.
Θεωρούν ότι τα κίτρινα γιλέκα βγήκαν και επαναστάτησαν στην Γαλλία λόγω της αύξησης της τιμής των καυσίμων και της αύξησης της φορολογίας ενώ είναι σίγουροι ότι μέτρα φορολογίας τόσο σκληρά όσο αυτά που ισχύουν στην Ελλάδα δεν θα τα επέτρεπε ποτέ ο λαός.
Για την βαρρόα προσπαθούν να απαγκιστρωθούν και εκεί από τα χημικά και έχουν στραφεί στις ταινίες οξαλικού οξέως με γλυκερίνη.
Μάλιστα τσεκάρισαν ταινίες οξαλικού οξέως γλυκερίνης Γαλλίας, Αργεντινής και Ελλάδας και με πληροφόρησαν ότι βρήκαν άριστες τις Ελληνικές, αλλά σε γενικές γραμμές βρήκαν και βλέπουν ότι μπορεί να υπάρξει πολύ μεγάλη μείωση της δόσης του οξαλικού οξέως των ταινιών και να επιτυγχάνεται παρόλα αυτά το ίδιο καλό αποτέλεσμα κατά της βαρρόα.
Ήταν μια ημέρα ανταλλαγής πλουσίων εμπειριών και απόψεων, χαρήκαμε πολύ που γνωρίσαμε τους νέους φίλους μας.
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...