Ο Νίκος Φυτόπουλος είναι μελισσοκόμος τα τελευταία 25 χρόνια. Μυήθηκε στα μυστικά της δουλειάς από τον πατέρα του, δραστηριοποιείται στην Ξάνθη και πουλά ο ίδιος την παραγωγή του από το μικρό του πάγκο στην λαϊκή αγορά. «Κάθε χρόνο η ενασχόληση με την μελισσοκομία είναι ακόμη πιο δύσκολη. Οι καιρικές συνθήκες έχουν αλλάξει. Τώρα δεν δίνουν μεγάλη παραγωγή μελιού. Δόξα το Θεό το παλεύουμε» Όπως λέει με καμάρι «Είμαι γεννημένος μέσα στα μελίσσια. Ο πατέρας μου είχε έρωτα με τα μελίσσια. Αν δεν τα ερωτευτείς, δεν κάνεις τίποτα. Πρέπει να τα αγαπάς. Χωρίς αγάπη δεν γίνεται τίποτα.”
Υποστηρίζει ότι το μέλι της βελανιδιάς είναι το καλύτερο της ελληνικής αγοράς, αλλά και το ανθόμελο από το Λειβαδίτη και το μέλι πεύκου από τη Θάσο δεν πάνε πίσω. «Αν ρίξουμε μέλι μες το νερό και δεν διαλυθεί, δεν είναι νοθευμένο. Αν βρέξουμε το δάκτυλο, το βάλουμε στο μέλι και δεν τραβήξουμε μέλι μαζί σηκώνοντάς το δεν είναι νοθευμένο», εξηγεί αποκαλύπτοντας κάποια μυστικά της δουλειάς του.
Τα μελίσσια είναι αυτά που του δίνουν τη δυνατότητα να στηρίζει οικονομικά και το παιδί του. «Είναι μηχανικός και είναι περιορισμένες οι δουλειές αυτή την εποχή», λέει κι εκείνος με την ίδια έγνοια που συντροφεύει όλους τους γονείς. Παράλληλα, προτρέπει να ασχοληθούν οι νέοι με την μελισσοκομία, αφού πρώτα αγαπήσουν κι ερωτευτούν τις μέλισσες. «Μόνο τότε για να έχουν επιτυχία.» Όσον αφορά το κόστος της εισόδου στον χώρο; «Έχει ένα κοστολόγιο η δουλειά, αλλά σιγά –σιγά, από τη μία μέρα στην άλλη, θα τα πάρουν τα λεφτά τους», λέει με σιγουριά στέλνοντας το δικό του μήνυμα: «Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από τη δουλειά που κάνουν οι μέλισσες. Όλα είναι στην τάξη. Μόνο έτσι προοδεύουν αυτές, κι έτσι μπορεί να προοδεύσει μια οικογένεια. Όταν υπάρχει τάξη κι εργασία».
Πηγή: Μαρία Νικολάου, ΕΡΤ Κομοτηνής