Προχτές στις 11 του μήνα ήμουν όλη μέρα σε φιλική συνάντηση με έναν πολύ δυνατό παίκτη της μελισσοκομίας.
Η συνάντηση κράτησε από τις 11:00 το πρωί έως τις 20:00 το βράδυ.
Συζητήσαμε όλα τα θέματα που αφορούν την μελισσοκομία και έμαθα πραγματικά πολλά πράγματα.
Σε κάποια στιγμή, φτάσαμε την κουβέντα στο Ελληνικό μέλι, και του είπα ότι αν δεν κινήσουμε τις διαδικασίες εξαγωγής μελιού, τότε είμαστε μαθηματικώς καταδικασμένοι αργά ή γρήγορα να μας κατακτήσουν τα εισαγόμενα μέλια και να μας βγάλουν εκτός ανταγωνισμού.
Η απάντηση του με προβλημάτισε πάρα πολύ, κυρίως γιατί κατάλαβα ότι έχει δίκιο.
Να πω ότι ο τρόπος που απάντησε ήταν χωρίς να το σκεφτεί και χωρίς να δυσκολευτεί να μιλήσει, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το θέμα ήταν ήδη δουλεμένο και είχε εξαντληθεί.
Μου λέει, Βασίλη αυτή την στιγμή ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θέλει την εξαγωγή μελιού, για διαφόρους λόγους.
Υπό αυτές τις συνθήκες μάλιστα και να υπήρχε μέλι, και οι διαδικασίες εξαγωγής να ήταν πολύ καλύτερες πάλι δεν θα καταφέρναμε πολλά πράγματα.
Του λέω, γιατί το λες αυτό, ήδη γνωστή εταιρεία η μεγαλύτερη στην Ελλάδα εξάγει κάποιες μικρές ποσότητες στο εξωτερικό, γιατί να μην γίνουν μεγαλύτερες αυτές οι ποσότητες;
Άκου μου λέει.
Η γνωστή εταιρεία εξάγει όντως σε κάποιες χώρες μέλι με το όνομα της φίρμας της όμως, π.χ ΜΕΛΙ ΞΕΣΦΙΓΓΗΣ.
Γιατί ο Γάλλος, ο Γερμανός ο Αμερικανός να αγοράσει το ΜΕΛΙ ΞΕΣΣΦΙΓΓΗΣ όμως;
Τι του λέει αυτό το μέλι;
Αντίθετα όλοι αυτοί οι καταναλωτές θα αγοράσουν μέλι MANUKA επειδή γύρω από αυτό το μέλι έχει χτιστεί ένας μύθος.
Οι ετικέτες τονίζουν το μέλι MANUKA ενώ η φίρμα του παρασκευαστή υπάρχει στα ψιλά γράμματα γιατί δεν αφορά τον κόσμο.
Συνεπώς μου λέει, αν δεν χτίσουμε πρώτα τον δικό μας μύθο, γύρω από ένα, δυο, τρία μέλια, να πούμε ΜΕΛΙ ΕΛΑΤΟΥ, ΜΕΛΙ ΠΕΥΚΟΥ, ΜΕΛΙ ΘΥΜΑΡΙΟΥ, που να συσκευάζονται ΟΛΑ σε ένα κεντρικό τυποποιητήριο, με το ίδιο όνομα, αλλά στα ψιλά γράμματα να υπάρχει το όνομα του παραγωγού ή της εταιρείας, τότε πετυχημένη εξαγωγή που να δώσει ώθηση στον κλάδο δεν μπορεί να γίνει.
Και δεν το έχουμε κάνει αυτό, όχι γιατί δεν έχουμε την ποιότητα ή την γνώση, αλλά γιατί την έχουμε βρει ΟΛΟΙ φτιάχνοντας και σπρώχνοντας τα χαρμάνια και τα μείγματα που πολλές φορές δεν είναι και Ελληνικά ή μπορεί να περιέχουν μέσα και μέλια αμφίβολης ποιότητας.
Έτσι ούτε οι μελισσοκόμοι, ούτε οι έμποροι, ούτε οι πολιτικοί θέλουν να διαταράξουν αυτή την αγορά αυτή την ισορροπία και τα πράγματα παραμένουν ως έχουν.
Και ναι υπάρχει περίπτωση να επικρατήσει το εισαγόμενο μέλι κάποια στιγμή, αλλά αυτό δεν θα βλάψει απαραίτητα το εμπόριο ούτε θα έχει ιδιαίτερο πολιτικό κόστος.
Τους μελισσοκόμους θα βλάψει, οι οποίοι όμως έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης σε αυτή την υπόθεση καθώς έχουν βολευτεί σε αυτή την κατάσταση.
Φίλοι μου στην κουβέντα που έκανα με αυτόν τον άνθρωπο νομίζω ότι ειπώθηκαν όλα πολύ ξεκάθαρα.
Έτσι έχουν τα πράγματα.
Εν έτει 2018 η Ελλάδα δεν έχει Marketing στον τομέα του Ελληνικού μελιού, δεν έχουμε χτίσει τον δικό μας μύθο γύρω από ένα Ελληνικό μέλι.
Κατά την γνώμη μου αυτός ο μύθος θα μπορούσε άνετα να χτιστεί γύρω από το μέλι Πεύκου, το οποίο βγάζουμε μόνο εμείς και η Τουρκία, και αποτελεί την μεγαλύτερη και πιο σταθερή ποσότητα παραγωγής μας.
Αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει στο άμεσο μέλλον για καμία ποικιλία Ελληνικού μελιού.
Ίσως σε 50-100 χρόνια να αλλάξουν τα πράγματα, μόνο που τότε δεν ξέρω αν θα υπάρχει Ελληνικό μέλι, ή καλύτερα δεν ξέρω αν θα υπάρχουν και Έλληνες!!!
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...