Από τον Randy Oliver
Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο: American Bee Journal
Είναι νομίζω αποδεκτό πως όλοι οι μελισσοκόμοι θα ήθελαν αν μπορούσαν να κάνουν βασιλοτροφία, να γινόταν δηλαδή να δώσουν την δική τους πινελιά, στα χαρακτηριστικά των μελλοντικών βασιλισσών του μελισσοκομείου τους.
Τα πράγματα μερικές φορές είναι πολύ απλά.
Θα αναδημοσιεύσουμε εν μέρη σήμερα ένα άρθρο βασιλοτροφίας για βασίλισσες τις επιλογής μας του http://scientificbeekeeping.com.
Λέω εν μέρη γιατί θα απλουστεύσω λίγο την μέθοδο ώστε να μπορέσουν να την κάνουν όσο τον δυνατόν περισσότεροι.
Το American Bee Journal προτείνει να ταΐσουμε καλά ένα ή περισσότερα μελίσσια, και όταν οι μέλισσες πάρουν το σιρόπι τότε να τους πάρουμε τις παραμάνες και να τις βάλουμε σε μια νέα κυψέλη χωρίς βασίλισσα ώστε να αρχίσουν να κάνουν βασιλοκελιά.
Το American Bee Journal λέει πως όταν οι μέλισσες φάνε το σιρόπι, οι ποιο βαριές αυτές που θα έχουν περισσότερο σιρόπι στην γούσα τους είναι οι παραμάνες, οπότε όταν τις τινάξουμε αυτές θα πέσουν πρώτες και θα μπορέσουμε να τις πάρουμε.
Επειδή αυτό απαιτεί αρκετή πείρα, θα έλεγα λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε ένα δυνατό εικοσάρι ορφανό μελίσσι την άνοιξη, το οποίο να έχει μόνο κλειστό γόνο ώστε οι παραμάνες να ασχοληθούν μόνο με τα βασιλοκελιά που θα τους δώσουμε.
Φροντίζουμε αυτό το ορφανό μελίσσι να το έχουμε ταΐσει μια δυο φορές με μπόλικο σιρόπι πριν το βάλουμε να φτιάξει τα βασιλοκελιά.
Ξέρουμε λοιπόν τα βασικά.
Ότι η αφθονία σε νέκταρ αλλά και γύρη, όπως και η επιλογή θα μας δώσουν κατά πάσα πιθανότητα καλής ποιότητας βασίλισσες αν ήμαστε και λίγο τυχεροί και μονιμοποιηθούν καλά αυτές.
Για τον λόγο αυτό σήμερα θα δούμε βασιλοτροφία επάνω σε πλαίσια και όχι σε βέργες.
Ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι ο παράγοντας γύρη παίζει σπουδαίο ρόλο στην παραγωγή βασιλικού πολτού θα κολλήσουμε βασιλοκελιά επάνω σε πλαίσιο με γύρη.
Γι αυτό θα πάρουμε ένα πλαίσιο με γύρη και θα ξύσουμε με το ξέστρο τα κελιά ως το ύψος της βάσης της κηρήθρας.
Στην κορυφή θα αφήσουμε περίπου ένα δάκτυλο χωρίς να παρέμβουμε ώστε εκεί να κολλήσουμε τα βασιλοκελιά.
Να πω ακόμα ότι στο εξωτερικό κυκλοφορούν και σκέτα καπελάκια βασιλοκελιών, τα οποία έχω ήδη παραγγείλει και δοκιμάσει.
Είναι φτιαγμένα από μαλακό ευλύγιστο διαφανές πλαστικό.
Ο λόγος που είναι διάφανα είναι για να βλέπει ο βασιλοτρόφος σε ποια κελιά δεν έχει μπει πολύς βασιλικός πολτός και να τα αποσύρει ώστε να επιτύχει να παράξει μόνο καλοταισμένες βασίλισσες.
Παίρνουμε αυτά τα κελιά λοιπόν και τα εμβολιάζουμε με το βελονάκι, παραδοσιακά.
Όσο μικρότερης ηλικίας είναι το σκουλήκι που θα εμβολιάσουμε τόσο το καλύτερο.
Το σημείο που θα εμβολιάσουμε θα πρέπει να είναι σκιερό και υγρό.
Τα εμβολιασμένα κελιά είναι τοποθετημένα πάνω σε μια βρεγμένη πετσέτα, γιατί ακόμα και αυτή η όποια υγρασία παράγεται είναι πολύτιμη.
Αν έχουμε βασιλικό πολτό, τότε τον αραιώνουμε 1 προς 1 με εμφιαλωμένο νερό και από αυτό το μείγμα στάζουμε μισή σταγονίτσα μέσα στο βασιλοκελί.
Τονίζω ότι η ποσότητα πρέπει να είναι μικρή αλλιώς κινδυνεύει το σκουλήκι να πνιγεί.
Όταν οι μέλισσες ταΐσουν το κελί με πολτό όμως τότε βοηθούν το σκουλήκι να επιπλέει πάνω στον πολτό και να μην πνίγεται.
Εμείς δεν μπορούμε να το πετύχουμε αυτό όμως, οπότε βάζουμε πολύ μικρή σταγόνα.
Αφού τελειώσουμε με τον εμβολιασμό και όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μην ξεραθούν τα σκουληκάκια στα κελιά, τότε τα κολλάμε πάνω στην κηρήθρα.
Έχοντας κόψει προηγουμένως από κάτω την κηρήθρα σχεδόν ως την βάση δημιουργούμε χώρο για να χωρέσουν και να μεγαλώσουν τα βασιλοκελιά.
Στη συνέχεια το πλαίσιο με τα βασιλοκελιά θα μπει στο κέντρο της κυψέλης.
Ο λόγος που το πλαίσιο μπαίνει στο κέντρο είναι γιατί εκεί είναι το πιο ζεστό σημείο της κυψέλης, η θερμότητα δηλαδή συγκεντρώνεται κυρίως στο κέντρο και στο άνω μέρος της κυψέλης, επειδή ο ζεστός αέρας είναι ελαφρύτερος από τον κρύο αέρα πάει προς τα επάνω.
Γι αυτό τα βασιλοκελιά είναι στο επάνω μέρος της κηρήθρας και όχι στο κάτω.
Αν εμείς χρησιμοποιήσουμε διώροφη κυψέλη τότε να ξέρετε ότι το πιο ζεστό σημείο είναι το κέντρο του επάνου ορόφου.
Οι μέλισσες λοιπόν θα πιάσουν αμέσως δουλειά.
Θα στερεώσουν τα κελιά πάνω στην κηρήθρα και θα αρχίσουν να τα γεμίζουν με βασιλικό πολτό ο οποίος μετά από 48 ώρες πρέπει να έχει πάει περίπου ως τη μέση των βασιλοκελιών.
Την τρίτη ημέρα τα βασιλοκελιά θα πρέπει να είναι γεμάτα πολτό, και θα έχει αρχίσει η επέκταση τους.
Τώρα ξέρουμε πόσα έχουν πιάσει οι μέλισσες και πόσα θα προχωρήσουν.
Κελί που έχει σφραγιστεί την τρίτη ημέρα καλό είναι να μην το αφήσουμε να προχωρήσει καθώς αυτό σημαίνει ότι το σκουλήκι που του βάλαμε ήταν σαν το φίδι που σκότωσε ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά και επειδή αν τα αφήσουμε αυτές οι βασίλισσες θα βγουν νωρίτερα και θα μας χαλάσουν τα βασιλοκελιά μας.
Μετά από αυτή την ημέρα δεν ενοχλούμε ξανά το πλαίσιο αυτό ώστε να μην διαταράσσουμαι την σειρά των εργασιών που γίνονται στα βασιλοκελιά καθώς οι παραμάνες πρέπει να τα ταΐζουν και να τα φροντίζουν συνεχώς χωρίς να τις αποσυντονίζονται.
Από πάνω μπορούμε να κοιτάζουμε όμως καθώς ο βασιλικός πολτός φαίνεται μέσα στα βασιλοκελιά και μπορούμε να έχουμε μια εικόνα ότι όλα βαίνουν καλώς.
Συνήθως την τέταρτη και την πέμπτη ημέρα μετά τον εμβολιασμό τα βασιλοκελιά σφραγίζονται.
Η δουλειά των παραμάνων τελειώνει και αρχίζει η διαδικασία της επωάσεως.
Το μελίσσι ζει περίπου στην θερμοκρασία των 33C, αλλά η θερμοκρασία επώασης του γόνου και των κελιών πρέπει να είναι λίγο παραπάνω περίπου στους 35C, γι αυτό είναι σημαντικό να βρούμε το σημείο που είναι ποιο ζεστό μέρος της κυψέλης οπως είπαμε πριν και εκεί να τοποθετηθούν τα βασιλοκελιά.
Όταν κάνουμε τεχνητή βασιλοτροφία τότε βάζουμε σε εκκολαπτικές μηχανές τα κελιά μας, και ο παράγοντας ευαισθησίας του θερμοστάτη της μηχανής παίζει σπουδαίο ρόλο στην ποιότητα των βασιλισσών που θα βγάλουμε, αυτό πρέπει να το θυμάστε.
Επίσης καλό είναι να ξέρετε ότι δεξιά και αριστερά από το εμβολιασμένο πλαίσιο πρέπει να μπουν πλαίσια γεμάτα με μέλι και γύρη, ώστε να γίνει καλύτερη τροφοδοσία των βασιλοκελιών.
10 ημέρες μετά τον εμβολιασμό ανοίγουμε και με το ξέστρο ξεκολλάμε με ήρεμες κινήσεις τα βασιλοκελιά.
Προσέχουμε ασφαλώς να μην τρυπήσουμε τα βασιλοκελιά μας.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε και πολύ τις κινήσεις μας καθώς σε αυτό το στάδιο η βασίλισσα σχεδόν έχει τελειοποιηθεί, αλλά οκ δεν πρέπει να τα τραντάζουμαι και πολύ αν πρέπει να τα μεταφέρουμε.
Τότε κολλάμε από ένα βασιλοκελί, στην παραφυάδα μας ή στο ορφανό μελίσσι που θέλουμε να βγάλει βασίλισσα.
Παρατηρείτε ίσως ότι στο εξωτερικό δεν δίνουν και μεγάλη σημασία στο να τυλίξουν το κελί με αλουμινόχαρτο κτλ.
Δεν έχω διαβάσει κάπου την ανάγκη του αλουμινόχαρτου μα αν θέλετε μπορείτε και να τα τυλίξετε.
Περίπου 11 έως 13 ημέρες μετά τον εμβολιασμό ανάλογα την ηλικία του σκουληκιού οι νεαρές βασίλισσες θα εξέλθουν από τα βασιλοκελιά τους.
Από την ημέρα που θα δώσουμε τα βασιλοκελιά στις παραφυάδες ή στα ορφανά μελίσσια πρέπει να περιμένουμε 13-15 ημέρες, ανάλογα και την εποχή.
Τόσες χρειάζονται για να βγει η βασίλισσα να γονιμοποιηθεί, να μεγαλώσουν τα ωάρια μέσα της και να αρχίσει να γεννάει.
13 με 15 ημέρες μετά την ημέρα που θα έχουμε δώσει τα βασιλοκελια στις παραφυάδες ή στα ορφανά μελίσσια θα πρέπει στον έλεγχο που θα κάνουμε να δούμε νέα γέννα.
Αλλά επειδή πάντα υπάρχουν αστάθμιστοι παράγοντες, πάντα μπορεί ένα πουλί να φάει μια βασίλισσα κατά την γαμήλια πτήση της, πάντα μπορεί αυτή κατά την πτώση της στην διάρκεια της γονιμοποίησης να πέσει ακόμα και μέσα σε νερό και να πνίγει ή να τσαλακώσει το φτερό της και να μην μπορέσει να πετάξει, θα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν απώλειες της τάξης 10-20%.
Γι αυτό αν περιμένουμε να δούμε π.χ 10 νέες βασίλισσες πιθανόν 1-2 να έχουν αποτύχει, οπότε στην περίπτωση αυτή πρέπει να έχουμε γονιμοποιημένη βασίλισσα σε κλουβάκι να δώσουμε σε αυτά τα μελίσσια ώστε να μην μείνουν πολύ πίσω.
Φίλες και φίλοι, αυτή ήταν μια μέθοδος του American Bee Journal.
Δημοσιεύτηκε από τον Randy Oliver στο ιστολόγιο του http://scientificbeekeeping.com/.
Μεταφράστηκε, εξηγήθηκε, αποδόθηκε και εμπλουτίστηκε με περισσότερα στοιχεία από τον Melissocosmo για όλους εσάς.
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...