Λοιπόν σήμερα ένας φίλος με ρώτησε για ένα μέλι που μυρίζει ποδαρίλα.
Θυμήθηκα λίγο γέλασα, και νομίζω πρέπει να γράψω ώστε να μην ανησυχούν οι μελισσοκόμοι που θα τους τύχει και δεν γνωρίζουν.
Πέρυσι είχαμε παει τα μελίσσια μας στο Κιλκίς για πολυκόμπι.
Πρόκειται για μια νομή που μπορεί να σε χώσει στο μέλι ή και να σε αφήσει χωρίς μελίσσια.
Είναι φθινοπωρινή νομή και εξαρτάται από τις βροχές και τους νότιους ανέμους που πρέπει να πνέουν.
Η ανθοφορία του είναι πολύ μεγάλη, ξεκινάει τον Αύγουστο και φτάνει ως τα Χριστούγεννα σε χωράφια που δεν θα τα οργώσουν οι αγρότες.
Φυτρώνει κυρίως σε χωράφια που έχουν σπαρθεί σιτάρια.
Αρχίζει και φυτρώνει την άνοιξη ενώ ανθοφορία δίνει μετά τον Αύγουστο ενώ είναι ποώδες φυτό.
Επειδή τα χωράφια οι αγρότες τα οργώνουν Οκτώβριο-Νοέμβριο για να τα σπείρουν ξανά, κάπου εκεί τελειώνει και το πανυγηράκι με το πολυκόμπι.
Το πολυκόμπι παλιότερα θεωρούνταν νομή που δυναμώνει τα μελίσσια εν όψη του χειμώνα.
Τελευταία όμως όλο και περισσότεροι επιστήμονες μας λένε ότι μελίσσια που δουλεύουν σε πολύκομπο είναι φουλ νοζεμίαση το φθινόπωρο.
Το αυτό δεν μπορώ να το κρίνω, ίσως οι συνάδελφοι που δουλεύουν χρόνια αυτή την ανθοφορία να μπορούν να πουν περισσότερα αν ισχύει.
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά πάντως είναι πως πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο μέλι με ευεργετικές ιδιότητες κυρίως σε άτομα που έχουν πρόβλημα με αναιμία και σίδηρο.
Στην αρχή όμως έχει μια πολύ βαριά οσμή, που θυμίζει πάρα πολύ την ποδαρίλα (όσοι πήγαν στρατό ξέρουν τι εννοώ).
Για τον λόγο αυτό οι μελισσοκόμοι αφήνουν ελαφρά το καπάκι του βαρελιού με το μέλι ανοιχτό, για 1-2 μήνες και έτσι η μυρωδιά φεύγει και η γεύση στρώνει.
Πέρυσι λοιπόν που είχαμε ανέβει Θεσσαλονίκη για να πάμε τα μελίσσια μας στο πολυκόμπι ένα βράδυ είχαμε πάει να γνωρίσουμε ένα ζευγάρι μελισσοκόμων στο σπίτι τους λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.
Καθίσαμε στην αυλή ως το βράδυ και μιλούσαμε ενώ κάθε τόσο μας ερχόταν μια δυσάρεστη μυρωδιά.
Όταν ερχόταν η μυρωδιά η Φρόσω με αγριοκοίταζε θεωρώντας ότι μυρίζουν τα πόδια μου, ενώ εγώ κοίταζα τον σκύλο των παιδιών που είχαν εκεί και έπαιζε μήπως μυρίζει αυτός.
Ενώ βράδιασε ο φίλος μας μας είπε ελάτε λίγο στο δωμάτιο που βγάζω τα μέλια να σας δείξω το νέο μελάκι.
Πάμε προς τα εκεί και με το που ανοίγει την πόρτα, η μυρωδιά ήταν απερίγραπτη, και εμείς βάλαμε τα γέλια και λέμε πως έτσι εξηγείται η μπόχα τόση ώρα.
Στην αρχή λοιπόν το μελάκι αυτό σχεδόν δεν τρώγεται.
Μετά από λίγο καιρό όμως στρώνει και σας πληροφορώ ότι οι πελάτες που θα το γευτούν θα σας το ζητάνε μετά για χρόνια.
Η δυσάρεστη μυρωδιά θα μείνει για καιρό και στις κηρήθρες και θα την πιάνετε κάθε φορά που θα ανοίγετε τα μελίσσια σας.
Θα φύγει μόνον όταν αρχίσουν να μπαίνουν τα νέα ανθόμελα την άνοιξη.
Τα μελίσσια στον πολύκομπο κάνουν πολλούς γόνους.
Υπάρχει η περίπτωση να μπλοκάρουν από τα πολλά μέλια, ή και να πεθάνουν από την πείνα καθώς ως ανθοφορία εξαρτάται πολύ η νεκταροέκκριση από τις καιρικές συνθήκες.
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...