Βρισκόμαστε στα 1981 μήνα Δεκέμβριο και η Ελληνική μελισσοκομία έχει καταστραφεί από την έλευση της βαρρόα.
Αυτό τουλάχιστον διαβάζω από τα μελισσοκομικά περιοδικά της εποχής, την ΝΕΑ ΜΕΛΙΣΣΑ και την ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ.
Στο τεύχος αυτό του δευτέρου περιοδικού ο αρθρογράφος Νίκος Σανταίος εξηγεί στον μαθητή γιατί είναι επιτακτική ανάγκη η ίδρυση ομοσπονδίας, την οποία ονομάζει ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ.
Ναι συνεταιρισμών γιατί τότε το 1981 υπήρχαν 70 μελισσοκομικοί συνεταιρισμοί στην χώρα μα ακόμα δεν υπήρχαν μελισσοκομικοί σύλλογοι.
Γράφει λοιπόν ο κύριος Σανταίος ότι η Ομοσπονδία μας πρέπει να έχει έδρα και γραφειακές εγκαταστάσεις στην Αθήνα.
Και επειδή αυτό θα είχε και κάποιο κόστος πρότεινε κάθε μελισσοκόμος να την συνδράμει με 300-400δρχ τον χρόνο, και για αρχη να την φιλοξενήσει η Κοινοπραξία στις εκαταστασεις της.
Είμαστε 40 χιλιάδες μελισσοκόμοι έγραφε και αν δίνουμε όλοι από 300-400 δρχ τον χρόνο η Ομοσπονδία μας θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.
Σε σημερινά χρήματα αυτά είναι 1.20 ευρώ όπου αν θα δίναμε όλοι θα είχαμε 48 χιλιάδες ευρώ για την στήριξη της ομοσπονδίας.
Αυτή η ομοσπονδία έγραφαν τότε θα πρέπει να ανοίξει μελισσοκομικά καταστήματα σε όλη την χώρα και να εφοδιάζει με υλικό φθηνότερο τους Έλληνες μελισσοκόμους.
Μια Ομοσπονδία που θα χαίρει της εμπιστοσύνης 40 χιλιάδων μελισσοκόμων και 70 συνεταιρισμών θα είναι πανίσχυρη και θα μπορεί να εισηγείται και να επιλύει με το Υπουργείο όλα τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου.
Κάνει ιδιαίτερη μνεία στα φυτοφάρμακα ως πρόβλημα που πρέπει να μεριμνήσει η ομοσπονδία, στην τιμή του μελιού, στην καθιέρωση εορτών μελιού, την ονομάζει εβδομάδα μελιού που σκοπό θα έχει την ρεκλάμα και την προώθηση του μελιού.
Διαβάζοντας λοιπόν όλα αυτά, που τότε, που εγώ ήμουν ακόμα βρέφος ήταν όνειρα των μελισσοκόμων, έρχομαι στο σήμερα και βλέπω τι έχει γίνει.
Πράγματι σήμερα έχουμε μια Ομοσπονδία που χαίρει της εκτιμήσεως όλων των μελισσοκομικών συλλόγων της χώρας πλην δυο.
Αντιλαμβάνομαι ότι η ομοσπονδία δεν έχει την πλήρη στήριξη των μελισσοκόμων παρα λιθοβολείται από αυτούς αλλά και από εμένα κατά καιρούς.
Κάποιοι με ρωτούν επίμονα.
Καλά βρε Ξεσφίγγη τι μύγα σε έχει τσιμπήσει και στηρίζεις τον Ντούρα ενώ παλιά τον κατηγορούσες;
Απαντάω:
Αυτή η μύγα της ιστορίας με έχει τσιμπήσει.
Πριν διαβάσω όλο αυτο το αρχειακό υλικό που εχω στα χέρια μου ήταν αλλιώς.
Γιατί διαβάζω για τους αγώνες που έγιναν, για τα οράματα των μελισσοκόμων επί δεκαετίες που είχαν για αυτή την ομοσπονδία.
Βλέπω με τα μάτια μου το μελάνι που χύθηκε για να γίνει πραγματικότητα αυτή.
Και διερωτώμαι αν εγώ τώρα μπορώ να γίνω μικρόψυχος ώστε να συναινέσω στην διάλυση της.
Δεν μπορώ να το κάνω αυτό λοιπόν, γιατί νιώθω ότι θα τρίζουν τα κόκαλα αυτών που αγωνίστηκαν.
Νιώθω όμως και χρέος να συμβάλω ώστε να πραγματοποιηθούν αυτά που οραματίστηκαν οι παλαιοί μελισσοκόμοι για αυτή την ομοσπονδία.
Διακρίνω ότι πολλά από αυτά που θα ήθελαν οι πατέρες της μελισσοκομίας μας δεν έχουν γίνει πράξη.
Οπότε έχουμε χρέος να εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Να αλλάξουμε την Ομοσπονδία μας εκ των έσω και να γίνουν πράξη όσα λέει ο κύριος Σανταίος.
Έδρα στην Αθήνα.
Στήριξη με 2 ευρώ κάθε έτος από όλους τους μελισσοκόμους.
Αφού πληρώνω, απαιτώ και δικαίωμα ψήφου όμως, οπότε ο πρόεδρος και το ΔΣ εκλέγεται με 4ετη θητεία από όλους τους μελισσοκόμους της χώρας, γι αυτό θα είναι πανίσχυρος και αδιαμφισβήτητος.
Από την άλλη, η ομοσπονδία μας θα πρέπει να αναλάβει όλα τα καυτά ζητήματα του κλάδου.
Από την διαμόρφωση της τιμής του μελιού, έως την αναζήτηση πλουσίων εταιρειών ή προσώπων που θα μπορούσαν να επενδύσουν στην εμπορία του μελιού για να επιτευχθεί ανταγωνισμός οπότε άνοδος τιμών, και εξαγωγές οπότε αύξηση της παραγωγής που όλα αυτά ισούνται με ανάπτυξη του κλάδου.
Θα έπρεπε η Ομοσπονδία μας αυτή να διοργανώνει το φεστιβάλ μελιού, όπου θα είχε διάρκεια εβδομάδας, και θα καρπωνόταν η ομοσπονδία τα έσοδα ώστε να γίνεται ποιο δυνατή να έχει οικονομική ευρωστία και να χρηματοδοτεί έρευνες που θα οφελούσαν την μελισσοκομία.
Διαβάστε με αίσθημα ευθύνης και με σεβασμό το παρακάτω άρθρο.
Σκεφτείτε πως όταν αυτό γραφόταν πολλοί από εσάς ήταν ακόμα αγέννητοι.
Σκεφτείτε ότι αυτά που λέει ήταν τα όνειρα των πατεράδων και των παππούδων σας όσοι είσαστε από μελισσοκομικές οικογένειες.
Και όσοι δεν είμαστε από μελισσοκομικές οικογένειες πρέπει να σκεφτούμε ότι τα άγρια δεν μπορούν να διώξουν τα ήμερα, όπως λέει ο λαός.
Εν αρχή είναι ο Μελισσοκόμος, λοιπόν αυτό λέει το άρθρο.
Δείτε ότι αυτός που έγραψε το άρθρο είχε γράψει προηγουμένως αλλά 341 άρθρα κάθε δυο μήνες.
Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός είχε περάσει 29 χρόνια γράφοντας.
Τι είμαστε εμείς μπροστά του, που θέλουμε τώρα από το πουθενά να επιβάλουμε τα δικά μας θέλω;
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...