Ο φίλος μου ο Στέλιος έφυγε ξαφνικά στις 21.11.2016
Είμαστε φίλοι από παιδιά.
Με το Στέλιο ξεκινήσαμε μαζί την μελισσοκομία, ήταν εξαιρετικός μελισσοκόμος και πολύ καλός άνθρωπος.
Ο Στέλιος λίγο καιρό αφού απολύθηκε από φαντάρος είδε ένα άσχημο όνειρο.
Είδε έναν λύκο να τον κυνηγάει και αυτός έτρεχε να του ξεφύγει.
Λίγο καιρό αργότερα διαγνώστηκε με μια σπάνια ασθένεια του πνεύμονα.
Αν και οι γιατροί του είχαν δώσει μόλις 3 χρόνια ζωή κατάφερε και τους διέψευσε όλους.
Τους διέψευσε γιατί είχε τεράστια θέληση για ζωή.
Πάλευε κάθε ώρα, κάθε στιγμή με την ασθένεια, και τακτικά συνέχισε να βλέπει στα όνειρα του τον λύκο, άλλοτε νικούσε ο λύκος, και άλλοτε νικούσε ο Στέλιος και προσπαθούσε να τον σκοτώσει.
Όταν θα σκοτώσω τον λύκο θα έχω νικήσει την ασθένεια μου είχε πει.
Όλα αυτά τα χρόνια ήλπιζε πως όταν θα κάνει μεταμόσχευση πνεύμονα θα τέλειωναν τα βάσανα του.
Παρ όλη την γραφειοκρατία του Ελληνικού κράτους,και τις δυσκολίες ιδίως τώρα με τα μνημόνια ο Στέλιος πούλησε ότι είχε και δεν είχε και κατόρθωσε να παει στην Αυστρία το 2015 και έκανε την μεταμόσχευση, η οποία πέτυχε.
Πλέον κάνω όνειρα ότι θα ασχοληθώ ξανά με τα μελισσάκια μου, μου είπε πέρυσι.
Μόνο που για κάποιο λόγο ασθένησε και το μόσχευμα, ο νέος πνεύμονας δηλαδή, και τα όνειρα μαζί με την ψυχολογία του Στέλιου γκρεμίστηκαν.
Την τελευταία φορά που τον είδα είχε πάψει να παλεύει και μου εμπιστεύτηκε ότι θα ήταν χίλιες φορές καλύτερα να είχε πεθάνει γιατί είχε κουραστεί.
Ο Στέλιος απρόβλεπτος όπως πάντα έφυγε ξαφνικά σε ηλικία 42 ετών.
Σαν μελισσοκόμος ήταν τέλειος, μερακλής και λεπτομερής, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη.
Ήταν της λογικής του Μπαμπίλη, δηλαδή κατά την μελιτοέκκριση, ένωνε τα μελίσσια δημιουργώντας τετραώροφους πύργους, για να πολλαπλασιάζεται η ποσότητα του μελιού που ερχόταν στην κυψέλη.
Στην μελισσοκομία θεωρούσε ότι ενώνοντας 2 διώροφα μελίσσια αυτό δεν μας κάνει 4 αλλά 6, γιατί το μέλι που παίρνεις με αυτή την κίνηση ισούται με όσο θα πάρεις από 6 διώροφα μελίσσια.
Αλληλοβοηθιόμασταν στα μελίσσια, και είμαι σίγουρος πως αν ήταν καλά στην υγεία του είχε πάρα πολλά να δώσει στην Ελληνική μελισσοκομία εξαιτίας των μεθόδων του, και του εξαιρετικού ταλέντου που είχε να κάνει κατασκευές.
Ως άνθρωπος ήταν απολύτως δίκαιος.
Την ασθένεια του την πολέμησε μέχρι εκεί που δεν παει άλλο, και συνέβαλε στην δημιουργία συλλόγου, προκειμένου να βοηθηθούν και να ενημερώνονται οι νέοι ασθενείς.
Πέρα από όλα τα άλλα, ο Στέλιος ήταν λάτρης του κυνηγίου, του ψαρέματος και της κιθάρας.
Αν και έπαιζε κυρίως ξένα κομμάτια για εμένα που ήμουν ελληνόφιλος στην μουσική έκανε εξαίρεση και μου έπαιζε το ΗΤΑΝΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ του Νίκου Ξυλούρη.
Έτσι κι εγώ σε αποχαιρετώ με αυτό το τραγούδι καλέ μου φίλε, συγκλονισμένος από την περιπέτεια και το πρόωρο ταξίδι σου.
Είμαι σίγουρος ότι θα σου άρεσε.
Είμαι σίγουρος ότι τώρα λυτρώθηκες.
Είμαι σίγουρος ότι σήμερα σκότωσες τον λύκο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Βασίλης
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...