Γράφουν οι Philip A. Moore, Michael E. Wilson και John A. Skinner
Τμήμα Εντομολογίας και Παθολογίας των Φυτών, Πανεπιστήμιο του Τενεσί, Κνωσβίλ Τζος
Σακόμορφη σήψη, μια ασθένεια που προκαλείται από έναν ιό, ήταν ο πρώτος ιός μελισσών που ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20 ου αιώνα και τώρα έχει αναγνωριστεί ευρέως. Είναι ίσως ο συνηθέστερος ιός μελισσών (Shen et al., 2005). Αυτή η ασθένεια έχει βρεθεί σε ενήλικες, βασίλισσες, αυγά και μέλισσες, σε όλες τις μορφές τροφής και στα ακάρεα Varroa, γεγονός που υποδηλώνει ένα ευρύ φάσμα διαδρομών μετάδοσης.
Παρόλο που βρίσκεται συνήθως χωρίς σοβαρές επιδημίες, είναι πιο πιθανό να προκαλέσει ασθένεια όταν ο καταμερισμός της εργασίας είναι λιγότερο καθορισμένος, στις αρχές του έτους πριν από τη ροή του νέκταρος ή κατά τη διάρκεια παρατεταμένης έλλειψης αυτού (Bailey 1981). Συχνά περνάει απαρατήρητο αφού συνήθως μολύνει μόνο μια μικρή μερίδα νεογνών, και οι ενήλικες μέλισσες συνήθως ανιχνεύουν και αφαιρούν τις μολυσμένες προνύμφες.
Η ασθένεια προκαλεί την αποτυχία των προνυμφών να ρίξουν το τελικό τους δέρμα πριν από την ανάπτυξη. Οι μολυσμένες προνύμφες παραμένουν με το κεφάλι τους προς το κάλυμμα των κελιών. Το υγρό συσσωρεύεται στο σώμα και το χρώμα θα αλλάξει από μαργαριτάρι σε ανοιχτό κίτρινο, με το χρώμα να αλλάζει πρώτα. Στη συνέχεια, αφού η προνύμφη πεθαίνει, γίνεται σκούρο καφέ με το κεφάλι μαύρο (Εικόνα 2). Οι προνύμφες που έχουν μολυνθεί πεθαίνουν αφού σφραγιστούν το κελί τους.
 |
| Προνύμφη που έχει μολυνθεί απο τον ιό της σακόμορφης σήψης |
Η σακόμορφη σήψη πολλαπλασιάζεται σε αρκετούς ιστούς σώματος νεαρών προνυμφών, αλλά αυτές οι προνύμφες εμφανίζονται κανονικές μέχρι την κάλυψη των κυττάρων. Κάθε προνύμφη που πεθαίνει από σακόμορφη σήψη περιέχει αρκετά σωματίδια ιού για να μολύνει κάθε προνύμφη σε 1000 αποικίες (Bailey 1981). Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι νοσούντες προνύμφες απομακρύνονται γρήγορα στα πρώτα στάδια της νόσου από τις μέλισσες παραμάνες. Το κελί πρώτα διατρυπάται για να ανιχνεύσουν την ασθένεια, η οποία αποτελεί σημάδι λοίμωξης για τον μελισσοκόμο (Εικόνα 6). Στη συνέχεια, οι νεαρές εργαζόμενες μέλισσες απομακρύνουν τις μολυσμένες προνύμφες από την αποικία. Οι ενήλικες μέλισσες, αν και δεν είναι ευαίσθητες σε λοίμωξη, γίνονται πηγή μόλυνσης καθώς ο ιός συγκεντρώνεται στους υποφυσιακούς αδένες των μελισσών(Bailey 1981). Αυτές οι μολυσμένες ενήλικες μέλισσες, ωστόσο, παύουν να τρώνε γύρη και σύντομα σταματούν να τρέφουν τις προνύμφες. Θα γίνουν συλλέκτριες πιο γρήγορα στη ζωή από ότι συνήθως και τείνουν να συλλέγουν νέκταρ αντί της γύρης (Bailey 1981). Το νέκταρ που περιέχει τον ιό αραιώνεται στην αποικία όταν αναμειγνύεται με νέκταρ από άλλα φυτά. Ενώ η γύρη συλλέγεται και συμπιέζεται στο "κελί της γύρης" και αποτίθεται ακέραια σε ένα κελί. Το αραιωμένο νέκταρ που περιέχει τον ιό είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσει μόλυνση από ό, τι όταν ο ιός συμπυκνώνεται σε σφαιρίδια γύρης. Επομένως, προσέξτε όταν μεταφέρετε πλαίσια με γύρη μεταξύ αποικιών. Λίγα είναι γνωστά για τις άλλες οδούς μετάδοσης: μέσω των ακάρεων Varroa, μεταξύ των εργατριών, από τα κόπρανα των μελισσών ή μέσω της μεταφορικής μετάδοσης (από τη βασίλισσα στο αυγό). Η σακόμορφη σήψη υποχωρεί συνήθως αργά την άνοιξη όταν αρχίζει η καλή ροή του μελιού, αλλά εάν τα συμπτώματα επιμείνουν, συνιστάται η χρήση θεραπείας (Frazier et al., 2011).
Μετάφραση Melissocosmos
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...