Ο Νίκος Μητσιώτης διδάσκει ΕΛΛΑΔΑ τους Ινδιάνους της Βραζιλίας...
Το παρακάτω άρθρο με συγκίνησε πάρα πολύ.
Γιατί ένας ακούραστος ΕΛΛΗΝΑΣ που διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του δεν σταματάει να διδάσκει την Ελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό των Ελλήνων.
Αφού πολιτισμός είναι όταν δηλώνεις ότι εγώ ως Έλληνας δεν ήρθα να σας κατακτήσω ούτε να σας κάνω κακό ή να πάρω την Γη σας, αλλά ήρθα να σας διδάξω.
Ο Νίκος Μητσιώτης ευγνωμονείται στην Βραζιλία ως ο άνθρωπος που έμαθε τους Βραζιλιάνους την μελισσοκομία, και τώρα αρχίζει να μαθαίνει στους Ινδιάνους να τρώνε Ελληνικό σταρένιο ψωμί, και να πίνουν φυσικό νερό από πηγή για να έχουν καλή υγεία.
Διαβάστε το συγκλονιστικό άρθρο...
Βασίλη.
Ο ιδιοκτήτης στην αριστερή πλευρά του οικοπέδου μου έχει δυο σπίτια στο οικόπεδο του αλλά δεν κατοικεί σε κανένα από αυτά, και τα ενοικιάζει.
Αυτός με την οικογένεια, πριν 20 χρονιά μετακόμισε και κατοικεί σε διαμέρισμα στο κέντρο του Σαν Πάολο.
Όταν ήταν γείτονας μου γνώριζε ότι εγώ έκανα το ψωμί μου και πολλές φορές το γεύτηκε. Άρχισα να κάνω το ψωμί μου, μαύρο σιταρένιο, το 1990.
Πριν τρεις μήνες πέρασε να με επισκεφτεί συνοδευόμενος με μια από τις δυο κόρες του, η οποία έχει σπουδάσει ανθρωπολογία και το όνομα της είναι Μαρία Καρολίνα.
Στην συζήτηση η κόρη του με ρώτησε αν εγώ είχα επισκεφτεί το χωριό των ινδιάνων Γκουαρανύ (GUARANI ) το οποίο βρίσκεται κοντά στο Πάρκο Ζιαραγκουά (Parque de Jaraguá).
Όχι, της απάντησα, δεν πήγα να γνωρίσω τους ινδιάνους από κοντά.
Όταν τέλειωσε η συζήτηση μας τους συνόδευσα μέχρι την αυλόπορτα και η κόρη του με ρώτησε, αν συνεχίζω να κάνω ψωμί.
Ναι, της απάντησα, αλλά σήμερα δεν διαθέτω, τέλειωσε και θα κάνω απόψε μια φουρνιά. Αποχαιρετιστήκαμε και έφυγαν.
Πέρασαν 15 μέρες και ήρθαν Κυριακή ημέρα να με επισκεφτούν η Μαρία Καρολίνα με την αδερφή της, αλλά και κείνη την ημέρα είχα διαθέσιμο μόνο ένα ψωμί.
Ανταλλάξαμε αριθμούς τηλεφώνων και e-mails.
Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας, να επισκεφτούμε τους ινδιάνους τους οποίους αυτή γνωρίζει, διότι τους βοηθάει εθελοντικά εδώ και χρόνια, και εγώ της υποσχέθηκα ότι θα έπαιρνα μαζί μου δυο ψωμιά για δώρο για τους γονείς της.
Την Παρασκευή συναντηθήκαμε, βαδίσαμε ένα χιλιόμετρο, φθάσαμε στο χωριό και η Μαρία Καρολίνα μου σύστησε στον ηγέτη του χωριού (όχι τον πνευματικό ηγέτη), ο οποίος στην πορτογαλική γλώσσα ονομάζεται (Jurandir).
Ο Jurandir ήταν λυπημένος διότι πριν δυο εβδομάδες είχε πεθάνει η κόρη του, ηλικίας εφτά μηνών, αλλά αυτός γνώριζε από την Μαρία Καρολίνα ότι είμαι μελισσοκόμος και εκτός αυτού, ότι εκτρέφω μέλισσες γηγενών ειδών, γι αυτό αμέσως μου πρότεινε να μου δείξει το μελισσοκομείο τους.
Επειδή είναι εγκαταστημένο σε σκιερό μέρος δηλαδή ακατάλληλο για τα είδη μελισσών που εκτρέφουν ρώτησα ποιος είναι ο υπεύθυνος για τα μελίσσια.
Ο Jurandir απάντησε ότι είναι ο ξάδερφός του αλλά δεν είναι στο χωριό, διότι ταξίδεψε και θα απουσίαζε για δυο ή τρεις εβδομάδες ακόμα.
Του είπα ότι είναι επείγον να μετακομίσουν τις κυψέλες και να τις εγκαταστήσουν σε ηλιόλουστο μέρος και που να αερίζεται, για να μην εισβάλουν στα μελίσσια (forídeos), και ότι τα περισσότερα μελίσσια τους πεινάνε, δεν διαθέτουν αποθέματα μελιού.
Και ενώ επιστρέφαμε στο μέρος που αφήσαμε την Μαρία Καρολίνα, ο Jurandir απάντησε λέγοντας ότι θα περιμένει να επιστρέψει ο ξάδελφός του, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το μελισσοκομείο.
Η Μαρία Καρολίνα μας πλησίασε και ρώτησε αν είναι μέλισσες ημέρες ή αφρικάνικες.
Της είπα ότι χάρηκα αφού είδα ότι άρχισαν να εκτρέφουν μέλισσες γηγενών ειδών, διότι είναι μια απασχόληση που ταιριάζει με την παράδοση τους, ως αυτόχθων ανθρώπινη φυλή της νοτίου Αμερικής.
Έβγαλα από την σακούλα μου τα δυο ψωμιά και τα έδωσα στην Μαρία Καρολίνα, και συνάμα ρώτησα τον Jurandir αν καταναλώνουν ψωμί, αφού το σιτάρι δεν είναι φυτό της Αμερικάνικης Ηπείρου, επομένως το ψωμί δεν είναι παραδοσιακή τροφή τους.
Ο Jurandir είπε ότι έρχονται πωλητές και πουλάνε άσπρο ψωμί.
Και ρώτησα αν οι σωλήνες που είδα τροφοδοτούν τα σπίτια τους με νερό φυσικής πηγής ή νερό του υδραγωγείου της δημαρχίας.<Δεν πίνουμε νερό φυσικής πηγής>, ήταν η απάντηση του, <διότι εδώ κοντά δεν υπάρχει φυσική πηγή με πόσιμο νερό>.
Η Μαρία Καρολίνα αντιλήφθηκε τον σκοπό μου, σχετικά με τις ερωτήσεις μου και έδωσε ένα ψωμί στον Jurandir, <Να πάρε αυτό το ψωμί για την οικογένεια σου, το κάνει ο κ. Νίκος>.
Εκείνη τη στιγμή τους αποχαιρέτησα διότι έπρεπε να επιστρέψω στο σπίτι μου.
Εκείνη την ημέρα στις επτά η ώρα το θερμόμετρο έδειχνε 19 βαθμούς Κελσίου, ενώ το Σάββατο την ίδια ώρα έδειξε 12 βαθμούς Κελσίου, την δε Κυριακή (11-06-2017 ), ξημέρωσε με 8 βαθμούς Κελσίου.
Ανησύχησα διότι τόσο χαμηλή ατμοσφαιρική θερμοκρασία θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά στα μελίσσια, και προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Μαρία Καρολίνα για να ταΐσουμε τα μελίσσια, πριν την Παρασκευή, επειδή αυτή έχει πιο παλιές σχέσεις με τον Jurandir.
Δυστυχώς μόνον την Τέταρτη μπόρεσα να μιλήσω με την Μαρία Καρολίνα και συμφωνήσαμε την Παρασκευή να πάμε στο χωριό των ινδιάνων με μοναδικό σκοπό να ταΐσουμε τα μελίσσια.
Παρασκευή μέρα οι Ινδιάνοι έχουν καθορίσει και δέχονται τους επισκέπτες οι οποίοι κατά γενικό κανόνα είναι εθελοντές και τους παράσχουν βοήθεια (είναι φοιτητές νομικής, μηχανικοί γεωπόνοι, οικολόγοι κλπ.).
Την Παρασκευή το πρωί έκανα το σιρόπι με ζάχαρη Ντεμεράρα, νερό φυσικής πηγής βρασμένο σε ανοξείδωτη κατσαρόλα.
Έφθασα στο χωριό και βρήκα την Μαρία Καρολίνα να συζητάει με τον Jurandir.
Τους καλημέρισα και είπα στον Jurandir ότι έφερα σιρόπι έτοιμο για να ταΐσουμε τα μελίσσια.
Του έδωσα και ένα κιλό ζάχαρη Ντεμεράρα (Demerara) για να γνωρίσει με τι είδους ζάχαρη έκανα το σιρόπι και συνάμα να γνωρίσει την εμπορική μάρκα της ζάχαρης, την ίδια στιγμή έδωσα στον καθένα από ένα ψωμί.
Ο Jurandir χάρηκε και πήγε στο σπίτι του ξάδερφου του και έφερε πέντε προστατευτικές μάσκες, διότι οι μέλισσες αυτές είναι άκεντρες, δεν κεντρίζουν αλλά μπορούν να χωθούν στα ρουθούνια, στα αυτιά ή στο στόμα του ανθρώπου ή ζώου που τις ενόχλησε .
Η Μαρία Καρολίνα χάρηκε διότι για πρώτη φορά θα έβλεπε πως είναι ένα μελίσσι μέσα στην κυψέλη κλπ.
Ο Jurandir φώναξε ένα παιδί και του έδωσε το κινητό τηλέφωνο του και την εντολή να φωτογραφίσει κάθε φορά που ανοίγαμε μια κυψέλη.
Επιθεωρήσαμε τα οκτώ μελίσσια, άλλα ταΐσαμε μόνο τέσσερα μελίσσια του είδους Μαντασά-ια (MANDAÇAIA), τα άλλα είχαν αποθέματα μελιού.
Τελειώνοντας την επιθεώρηση των μελισσιών τους αποχαιρέτησα και έφυγα.
Την Δευτέρα 19-06-2017, η Μαρία Καρολίνα τηλεφώνησε και μου είπε ότι, με το ειλικρινές ενδιαφέρον μου να διασώσω από την πείνα τα μελίσσια τους, κατέκτησα την εμπιστοσύνη του Jurandir, και με το δεύτερο ψωμί που του έδωσα, αυτός και η οικογένεια, και άλλες γυναίκες-μητέρες οι οποίες γεύτηκαν το ψωμί, ζητούν να τους μάθεις πως φτιάχνεις αυτό το ψωμί.
Αν έχεις την καλή διάθεση να τους διδάξεις όλα τα μυστικά, σε καλούν.
Το μάθημα θα το δώσεις στην κουζίνα του σχολείου του χωριού.
Στις 10,00 ώρα Σαββάτου 24-06-2017 θα πάνε στο σπίτι σου με αυτοκίνητο για να σε πάρουν.
Έδωσα θετική απάντηση και το Σάββατο ήρθε ο Jurandir με έναν άλλο ινδιάνο ηγέτη, ενός άλλου χωριού το οποίο απέχει από το πρώτο λιγότερο από δέκα χιλιόμετρα, αν δεν κάνω λάθος.
Εκτός από τα απαραίτητα υλικά για να κάνω το ψωμί , πήρα μαζί μου δυο ψωμιά και πέντε άδεια πλαστικά δοχεία χωρητικότητας πέντε κιλών νερού το καθένα για να τα γεμίσω με νερό από φυσική πηγή οι οποία βρίσκεται στο Πάρκο Ζιαραγκουά, γι’ αυτό πρώτα θα πηγαίναμε στο πάρκο και μετά στο χωριό τους.
Στο δρόμο έκανα την εξής δήλωση στους δυο ηγέτες, λέγοντας ότι οι σχέσεις μας και τα θεμέλιά της φιλίας μας εκ μέρους των, πρέπει να εκτιμιούνται διαφορετικά, διότι για μένα ως Έλληνας πολίτης θα είναι αδικία αν θα με θεωρούν το ίδιο με τους απογόνους Πορτογάλων,Ισπανών και Ολλανδών, δηλαδή απογόνους λαών οι οποίοι πριν μερικούς αιώνες εισέβαλαν στην χώρα τους, σκότωσαν προγόνους των, και τους κατέκτησαν την γη.
Οι Έλληνες δεν ήρθαν στην νότιο Αμερική να τους κατακτήσουν.
Οι δυο ηγέτες με κοίταξαν και κούνησαν τα κεφαλιά τους θετικά, αλλά η δήλωση μου τους προκάλεσε έκπληξη.
Φθάσαμε στην πηγή νερού η οποία απέχει περίπου 300 μέτρα από το χωριό τους, και άρχισα να γεμίζω τα δοχεία και συνάμα τους εξήγησα ότι την πηγή νερού την επισκέπτομαι κάθε 15 ή 20 ημέρες, από το 1986, πίνω, κάνω το ψωμί μου και μαγειρεύω με αυτό το νερό και δεν αρρώστησα ούτε πέθανα.
Γέλασαν, αλλά ο Jurandir νευριασμένος διαμαρτυρήθηκε, <Και για ποιο λόγο οι ηλικιωμένοι άνδρες του χωριού μας δεν μας πληροφόρησαν, ότι το νερό αυτής της πηγής είναι πόσιμο>;
Ήπια και ήπιαν νερό και αναχωρήσαμε για το χωριό τους.
Μόλις φθάσαμε είπα στον Jurandir να προσφέρει σε ποτήρια νερό σε όλους τους παρόντες και να τους πει να το γευτούν διότι με κείνο το νερό θα έκανα το ζυμάρι .
Το φρέσκο νερό της πηγής άρεσε σε όλους που το γεύτηκαν.
Έβαλα σε ένα τραπέζι δυο ψωμιά τα οποία έφερα μαζί με τα υλικά που θα χρησιμοποιούσα στο μάθημα, και είπα στους παρόντες να φάνε κομματάκι για να γνωρίσουν την γεύση του και να την συγκρίνουν με κείνο που θα ψήναμε στο μάθημα.
Άρχισα το μάθημα με βοηθό την Μαρία Καρολίνα.
Ετοιμάσαμε ζυμάρι για δυο φόρμες, με λεπτό στρώμα ζυμαριού για να ψηθεί γρήγορα.
Σε δυο ώρες ήταν έτοιμο το δείγμα ψωμιού που ετοιμάσαμε και ψήσαμε παρουσία όλων.
Όσοι έφαγαν δεν βρήκαν διαφορά στην γεύση.
Τις εντυπώσεις και τα σχόλια αυτών που παρακολούθησαν το μάθημα δημοσιεύθηκαν στο: http://jaraguasp.blogspot.com.br/2017/07/mitsiotis-aplica-oficina-terra-indigena-jaragua.html
Μεταξύ των άλλων το Βραζιλιάνικο Blog γράφει...
Ο Μητσιώτης είναι ένας φημισμένος λόγιος της μελισσοκομίας και παρατηρητής της φύσης.
Εκτός του ότι είναι ένας από τους ιδρυτές της Apacame, κράτησε ένα μελισσοκομείο με πάνω από 50 κυψέλες κοντά στην εκκλησία της Παναγίας της Θεοτόκου, την δεκαετία του 1980, και δημοσίευσε την ίδια περίοδο ένα περιοδικό που ονομάζεται «Το Μαγικό Βασίλειο των μελισσών», το οποίο πούλησε περισσότερα 200 χιλιάδες αντίτυπα στη Βραζιλία και στο εξωτερικό.
Ο Μητσιώτης δίδαξε τους ιθαγενείς ινδιάνους Γκουαρανύ με την βοήθεια της νεαρής Μαρίας Καρολίνας Moraes,τον τρόπο να φτιάχνουν ψωμί ολικής αλέσεως από σιτάρι με μοναδικά υλικά, το αλεύρι, το ελαιόλαδο, το νερό από πηγή, το αλάτι ή την βιολογική ζάχαρη.
Mandaçaia = ινδιάνικο λαϊκό όνομα και σημαίνει=όμορφος φύλακας ή όμορφος φρουρός (της εισόδου).
Melissocosmos
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...