Σήμερα ήταν η πρώτη ημέρα που δεν είχαμε χιόνια ή βροχές μετά από πολλές ημέρες στην περιοχή μας.
Παρότι ήμουν ασθενής, όλη νύχτα με γαστρεντερίτιδα κτλ ήταν μεγάλη η ανησυχία μου και ήθελα να δω τα μελίσσια.
Αν και οι θερμοκρασίες ήταν χαμηλές πήγαμε στα μελισσάκια μας.
Ασφαλώς όχι για να τα ανοίξουμε, αλλά για να τα ακούσουμε.
Ένα μικρό χτυπήματακι στην κυψέλη είναι αρκετό για να ακούσεις από την απάντηση που δίνει με το βουητό του αν ζει το μελίσσι.
Έχω πει, έχω γράψει εδώ στο Blog των μελισσοκόμων πολλές φορές ότι τα μελίσσια δεν πεθαίνουν από το κρύο ποτέ.
Όση θερμοκρασία κι αν έχει έξω, όσο χαμηλή κι αν είναι η θερμοκρασία μέσα στην κυψέλη, αν τα μελίσσια έχουν τροφή στις κηρήθρες δεν πεθαίνουν.
Από αυτή την άποψη ησυχάσαμε προς το παρόν.
Πάντως πρέπει να δώσουμε τροφή και καλή μάλιστα σύντομα ώστε να υπάρχει επάρκεια γιατί δεν ξέρουμε πόσο θα τραβήξει ο βαρύς χειμώνας.
Από πλευράς χλωρίδας τελικά ήμασταν αρκετά τυχεροί αφού χτες έβρεχε επί 24 ώρες και πολλά περιβόλια την γλίτωσαν, ως προς τα δέντρα.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα οι μίσχοι των βλαστών, αυτά τα τρυφερά μέρη που θα γεννούσαν κανονικά τα άνθη της ανοίξεως κατά πόσο έχουν επηρεαστεί.
Κάποια περιβόλια οπωσδήποτε έπαθαν αρκετή ζημιά πάντως αφού φαίνεται ήδη αυτό.
Τώρα περιμένουμε άνοδο της θερμοκρασίας και προσανατολίζομαι να δώσω σακουλάκια με πυκνό σιρόπι ξανά στα μελίσσια αφού υπολογίζω ότι αυτά έσωσαν τα μελίσσια μου.
Κάνεις δηλαδή μόνο μια τρύπα με πρόκα κάτω από το σακουλάκι και το βάζεις πάνω από την μελισσόσφαιρα.
Αυτό θα γίνει όμως μόνο όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 12C.
Αυτά προς το παρόν.
MELISSOCOSMOS